28/8/13

Ραδιοτυπίες - επανεκκίνηση

Οι Ραδιοτυπίες επανέρχονται στο Sin Radio για την πρώτη "ανεπίσημη" εκπομπή της σεζόν με νέα και λιγότερο νέα τραγούδια διαφόρων ειδών και καλλιτεχνών που μου έκαναν παρέα το καλοκαίρι.
Ραδιοτυπίες @ Sin Radio - Σάββατο 19:00
Ελπίζω να περάσατε όμορφα αυτό το καλοκαίρι και να σας έχουμε στην παρέα μας κι αυτή τη ραδιοφωνική σεζόν. 
Φιλιά σε όλους σας και να περνάτε καλά.
Για την ηχογραφημένη εκπομπή πατήστε εδώ

Υ.Γ.: κι εδώ η - ντρέπομαι που το γράφω - fb σελίδα της εκπομπής... όποιος θέλει "του αρέσει" (like ελληνιστί)

24/8/13

Ντύσου πρόχειρα...

Από μικρός (ίσως κι από μωρό) είχα ένα θέμα με το πρωινό ξύπνημα. Σηκωνόμουν μαχμουρλής (μην του μιλάτε του παιδιού), έπινα ένα ποτήρι γάλα (κι αργότερα καφέ με 3-4 τσιγάρα) και χρειαζόμουν περίπου μια ώρα για να συνέλθω και να πάω σχολείο ή δουλειά.
Οι ενδυματολογικές μου προτιμήσεις δε... αφήστε τα, από τρύπια τζιν (παντού όμως, τύπου φοράω σχεδόν κάτι...), ξεβαμμένα μπλουζάκια σε χρώματα παλ ουράνιο τόξο, από χλωρίνη ή από λάθος επιλογή πλύσης κι ότι μπορείτε να φανταστείτε σε παράταιρο κι άκυρο.
Για την Veronica και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Έχει τύχει να φύγω για την δουλειά φορώντας ένα τέτοιο μπλουζάκι, ευτυχώς το κατάλαβα στο ασανσέρ (αποφεύγω να κοιτάζομαι στον καθρέπτη όταν είμαι σε τέτοια κατάσταση, φοβάμαι κι ο ίδιος με αυτό που βλέπω), όσο για παράταιρες κάλτσες; άπειρες φορές το έχω ανακαλύψει στον γυρισμό στο σπίτι.
Για κάποια χρόνια όμως - ειδικά απ' όταν άρχισα να μένω μόνος - πρόσεχα πάρα πολύ αυτά που φορούσα, φτάνοντας μάλιστα σε υπερβολές... Για παράδειγμα κατέβαινα να πετάξω σκουπίδια στην τρίχα ντυμένος και φορώντας κολόνια (ναι, με έχουν κοροϊδέψει πολύ για αυτό όπως φαντάζεστε).
Ευτυχώς με τον καιρό επανήλθα στις παλιές συνήθειες και κατά καιρούς μοιάζω με τον σκυλάκο της φώτο (χωρίς τα μπικουτί...).
Φιλιά σε όλους, να έχετε ένα υπέροχο Σ/Κ.

20/8/13

Επιστροφή

Κάθε επιστροφή από τις διακοπές είναι ταυτόχρονα γλυκιά και πικρή. Κάτι σαν την σκούρα σοκολάτα ένα πράγμα. Γλυκιά γιατί επιστρέφω σπίτι - που όπως και να το κάνουμε σαν αυτό πουθενά - φροντίζω την Ταμάρ και τα φυτά μου, αλλά και πικρή γιατί δεν βλέπω τους δικούς μου ανθρώπους (συγγενείς και φίλους) με τους οποίους πέρασα τόσο όμορφα αυτές τις μέρες. Αν πω και για την θάλασσα που θα μου λείψει ποιος ξέρει για πόσο... ας μην το σκέφτομαι καλύτερα.
Ευτυχώς έκανα τα μπανάκια μου, ξεκουράστηκα, διασκέδασα, πέρασα καλά γενικά. Τα 3 κιλάκια που κονόμησα οφείλονται εν μέρη στις μπύρες αλλά κυρίως στο πολύ και καλό φαγητό όπου κι αν βρέθηκα. Στο οικογενειακό κομμάτι των διακοπών δεν περίμενα και κάτι λιγότερο, εκτός από το φαγητό,  τις μπύρες και τα μπάνια που προαναφέρθηκαν, πολλές συζητήσεις περί παντός - ψυχανάλυση καλύτερη δεν υπάρχει - αλλά κυρίως αγάπη... Κάτι που δυστυχώς αρχίζει και χάνεται όλο και περισσότερο στις μέρες μας... Δεν ξέρω αν φταίει η όποια κρίση αλλά διακρίνω μαύρες σκέψεις, μάτια και καρδιές όλο και συχνότερα όλο και πυκνότερα και κυρίως από ανθρώπους που δεν περίμενα να φτάσουν εκεί... ας είναι καλά αλλά τους προσπερνώ.

Ο γάτος της εκεί παρέας ο Μέρφυ ήταν μες το χάδι και την συναναστροφή, ο έρμος όμως βαλλόταν συνεχώς από τα γύρω γατιά και δεν ήξερε κατά που να την κάνει όταν βρισκόταν σε ανάγκη, συνηθισμένος σε σπίτι κι όντας σε διακοπές δεν είχε καμία σχέση ούτε με το κυνήγι ούτε με τσαμπουκάδες (χμ, κάτι μου θυμίζει αυτό το γατί...). Και που είστε: μην ρουφιανέψετε ότι ανέβασα φώτο του εδώ γιατί θα μου φάει τα καλώδια η Ταμάρ έτσι;

 Η συνέχεια των διακοπών ήταν στο σπίτι του κολλητού στο πρώην μέρος διαμονής μου, και πάλι με τα προαναφερόμενα (μπύρες/ούζα, φαγητά, μπάνια, ξενύχτια), αλλά και με έξτρα παρέα (που καιρό είχαμε να κάνουμε διακοπές μαζί)...
Κορυφαίες στιγμές εδώ κάποια γενέθλια που παρότι απρογραμμάτιστα βγήκαν πολύ καλά κι η συναυλία του Χρήστου Θηβαίου με τους Mr. Highway Band (περισσότερα για αυτούς στην πρώτη εκπομπή που θα κάνω στο Sin Radio) και βέβαια οι φίλοι, η κουμπάρα μετά της βαφτιστήρας όλοι οι αγαπημένοι μια παρέα...
Σας αφήνω προς το παρόν με μια λίγο φουρτουνιασμένη θάλασσα - κάπως έτσι πιστεύω πως θα είναι η σημερινή πρώτη μέρα στη δουλειά - κι εύχομαι να είστε όλοι καλά και να περάσατε εξίσου όμορφα στις διακοπές σας.
Υ.Γ.: Διοχετεύστε την όποια οργή και θυμό σας εκεί που πρέπει κι όχι εκεί που νομίζετε ότι είναι πιο εύκολο, βρείτε που φταίτε οι ίδιοι κι αν το καταφέρετε το συζητάμε...

1/8/13

Καρδιά σαν ζάχαρη...

Την συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μου είχα κάνει ήδη ένα μεγάλο βήμα σπάζοντας τα δεσμά σπιτιού, οικογένειας, εργασίας κι άλλων "συμβάσεων" ακούγοντας την καρδιά και το συναίσθημά μου. Δεν μπορούσα όμως ποτέ να φανταστώ ότι η εμμονή μου με την καθαριότητα και την τάξη θα έπαιρνε οριστικό τέλος με τον ερχομό αυτού του πλάσματος.
Κάνοντας την καρδιά μου πέτρα και πηγαίνοντας περισσότερο για πλάκα, βρέθηκα στο σπίτι φίλου στο διπλανό παραλιακό χωριό από αυτό που έμενα. Ανέκαθεν τους είχα συμπάθεια αλλά από την άλλη σκεφτόμενος και την ακαταστασία και την τεράστια ευθύνη που δημιουργεί μια τέτοια υιοθεσία δεν είχα τολμήσει να το σκεφτώ.
Για την Veronica και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Με το που καθίσαμε για καφέ στο μπαλκόνι ξεπρόβαλλαν τα αδέλφια της, κουκλιά ομολογουμένως, παιχνιδιάρικα, φιλικά, ήρθαν αμέσως για χάδια. Αυτά ήταν ήδη υιοθετημένα κι ο φίλος για να δικαιολογηθεί μας είπε: ρε σεις, έμεινε μόνο το κοριτσάκι αν το θέλετε, απλά έχει καστανά μάτια (κι η μητέρα κι όλα τα αδέλφια είχαν φωτεινά, γαλανά μάτια). Η μικρή ήταν χωμένη κυριολεκτικά πίσω από τις γλάστρες και δεν ξεμύτιζε με τίποτα, ίσως ένιωθε μειονεκτικά, ίσως η μη ενασχόληση μαζί της την είχαν κάνει αντικοινωνική (τελικά τα παιδικά τραύματα μένουν για όλη την ζωή). Σε κάποια στιγμή έκανε κι αυτή το μεγάλο βήμα της ζωής της (λες κι είχαμε συντονισμένους βιορυθμούς) κι ήρθε κοντά μου, τα μάτια της βαθύ μπλε της θάλασσας, με ακούμπησε ελαφρά με το κορμί της αλλά βαθιά με την καρδιά της, την αγάπησα μεμιάς...

Σαν σήμερα πριν από 13 χρόνια γεννήθηκε η Ταμάρ, αυτό το πλάσμα που μου έδωσε πολλά μαθήματα ζωής, που στα εύκολα και στα δύσκολα ήταν πάντα η πρώτη μου έννοια, που όταν δεν ένιωθα καλά κούρνιαζε δίπλα μου στον καναπέ ή έκανε φωλιά κάτω από τα πόδια μου που αν και δεν έγινε ποτέ εκδηλωτική (καλά, τελευταία το άλλαξε αυτό αρκετά) ήξερε πως να δείξει την αγάπη της, μια καρδιά από ζάχαρη σε ένα πλάσμα που ζητάει λίγα και δίνει πολλά, σε ευχαριστώ για όλα ψυχή μου, σε φιλώ γλυκά και σου υπόσχομαι ότι θα είμαι πάντα κοντά σου.

Καλό καλοκαίρι παιδιά, από μεθαύριο αρχίζουν οι καλοκαιρινές διακοπές μου και σκοπεύω να περάσω το μεγαλύτερο μέρος τους στην θάλασσα, να είστε πολύ καλά και να δίνετε μόνο αγάπη, αφήστε τα υπόλοιπα άσχημα συναισθήματα εκτός, μόνο βάρος φέρνουν, φιλιά σας.