27/2/13

Παραμυθιού συνέχεια

Η Ισμήνη τρίβοντας το άσπρο στρουμπουλό βότσαλο ηρέμησε μαγικά την ομήγυρη βυθίζοντας  όλους σε  περισυλλογή. Το μαγεμένο βότσαλο είχε δοθεί από την Λίσλη και μεταξύ άλλων είχε την ιδιότητα να μεταδίδει την διάθεση και την σκέψη αυτού που το έτριβε σε όσους ήταν κοντά. Η Ισμήνη σκέφτηκε το παρελθόν: πόσο γρήγορα από μια καλομαθημένη πριγκίπισσα πήρε ηγετικό ρόλο μετά τον θάνατο του πατέρα της και μπόρεσε να πείσει τους πάντες να την ακολουθήσουν. Είχε τον τρόπο να δείχνει καλή, ευγενική και συμπονετική παρότι το μόνο που την ένοιαζε ήταν να κυβερνήσει, να έχει πλούτη και να την αγαπάνε όλοι. 
Όταν φάνηκε όμως ένας αντίπαλος από τον Βορρά που διεκδικούσε την εξουσία κι άρχισε να έχει επιρροή, της βγήκε ο πραγματικός της εαυτός: κανείς και για κανένα λόγο δεν θα της έπαιρνε το στέμμα, ήταν η βασίλισσα κι ο "σφετεριστής" θα έπαιρνε είτε τον δρόμο για την εξορία είτε για την λαιμητόμο... 
Η αλήθεια βέβαια ήταν ότι ο σφετεριστής (παρότι όμορφος και προικισμένος...) είχε μεγαλύτερη επιρροή στα αποβράσματα και τους τελευταίους της χώρας καθώς η βασίλισσα είχε την ικανότητα να είναι γενικά αρεστή. Απορροφημένη από τις σκέψεις της δεν πήρε χαμπάρι την Κάζουλα που τραβούσε με το ένα χέρι την Ευρυδίκη και με το άλλο ίσιωνε την φούστα της...
Αυτό σημαίνει μαθαίνω να διοικώ; να την πέφτω σε όποιον βρω μπροστά μου και να βγάζω τα μάτια μου;
Παίρνω παραδείγματα, της απάντησε η μικρή δεχόμενη σχεδόν ταυτόχρονα ένα χαστούκι από την μητέρα που με περίσσεια νηφαλιότητα συνέχισε να της λέει: όταν σου μιλώ μπροστά σε κόσμο δεν δέχομαι καμία είδους απάντηση, πόσο μάλλον να μου αντιμιλάς, και γυρίζοντας προς την Κάζουλα με μάτια σχεδόν κόκκινα από τα νεύρα της είπε: με σένα θα τα πούμε αργότερα, που πήγες να την κατεβάσεις κι έλειψες μισή ώρα...
Τελειώνοντας στα γρήγορα το υπόλοιπο του φαγητού της έκανε νεύμα στον Ραταρά και του είπε αντίστοιχα: μάζεψε το ασκέρι σου και φύγαμε, το βράδυ έλα από τη σκηνή μου να τα πούμε...
Στην διασταύρωση με τον δρόμο προς το σπίτι της μάγισσας Λίσλης ήταν ένας καστανάς σχετικά νεαρής ηλικίας που έκανε εντύπωση στην βασίλισσα, κυρίως για τον τρόπο που σέρβιρε τα κάστανα στους περαστικούς: τα τύλιγε σε ένα τριγωνικό χωνάκι που είχε κατασκευαστεί από την φλούδα του καλαμποκιού...
Καλέ μου άνθρωπε, του είπε, πολύ πρωτότυπη η ιδέα σου, πως και το σκέφτηκες αυτό;
Κυρά μου μην με βλέπεις έτσι, εγώ ξεκίνησα ως αλχημιστής, με έδιωξαν κακήν κακώς από την χώρα μου όταν δεν έφτιαξα χρυσά αυγά για τον βασιλιά και φτάνοντας εδώ έδωσα τις γνώσεις μου στον πανδοχέα σχετικά με την νέα κουζίνα που ονόμασε μουργκέ κι όταν τα έμαθε όλα με πέταξε εδώ, σε αυτή την γωνία να προσπαθώ να επιβιώσω...
Μου φαίνεται πως θα μου φανείς χρήσιμος, του απάντησε, άσε που το ναμπροτιάς με σάλτσα σαρέδας και λομπορτέπο μανιτάρια ήταν εξαίσιο και θέλω να μου το φτιάχνεις... Πως σε λένε αλήθεια;
Μετά χαράς βασίλισσά μου, Ελιβ Φες το όνομά μου, της είπε, κι ενώθηκε κι αυτός με την ετερόκλητη παρέα.
Το σπίτι της Λίσλης είχε αρχίσει να φαίνεται πλέον και ένα κικιρίκου ακουγόταν κάπου κοντά...

26/2/13

Πάμε όπως παλιά

Αρχικά θέλω να ζητήσω συγγνώμη αν θίχτηκε οποιοσδήποτε, μια και στην γενικότερη αναταραχή που συμβαίνει στον μπλογκοχώρο από κεκτημένη ταχύτητα πήρα θέση απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, κάτι που δεν συνήθιζα στο παρελθόν.
Στο εξής θα κοιτάω μόνο αυτά που πραγματικά με ενδιαφέρουν, τα πράγματα της καθημερινότητας που με απασχολούν, η μουσική, η κοινωνική και γενικότερη κατάσταση της χώρας κι όλο αυτό που θεωρούσα ως ουσία του να βρίσκεσαι εδώ. Δεν με αφορά τι λέει και κάνει ο οποιοσδήποτε για οποιονδήποτε προσωπικό ή άλλο λόγο στα ιστολογικά πράγματα, αρκεί να μην με ενοχλεί και να μην ασχολείται μαζί μου. Για αυτό και το μικρό κλείσιμο σχολίων χθες, για αυτό και το ξεκαθάρισμα τοπίου, ο μετριασμός σχολίων μπήκε προσωρινά μια και στο παρελθόν είχα δεχθεί ανώνυμα και προσβλητικά σχόλια που ουδεμία σχέση είχαν με το θέμα που έθιγα (επίσης ανώνυμα σχόλια τέλος εδώ, όσοι χαρήκατε με το μπάχαλο χαρήκατε, μπορείτε να παίξετε κι αλλού).
Αυτό ακριβώς είναι και το θέμα, κι η μπλογκόσφαιρα κι όλοι οι χώροι έκφρασης (είτε το λέμε "ραδιόφωνο", είτε βιβλίο, είτε οτιδήποτε μπορεί να καταγράψει ιδέες) είναι για να περνάμε καλά, είναι γιατί μας αρέσει κι είναι γιατί επιθυμούμε να πορευτούμε με ανθρώπους που το βλέπουν καλοπροαίρετα όλο αυτό. Σίγουρα και διαφωνίες θα υπάρξουν και γόνιμος διάλογος αλλά με γνώμονα να πάει μπροστά όλο αυτό κι όχι να γίνει τροχοπαίδη. Όσοι έχουν μόνο τους σκοπό να δημιουργούν καταστάσεις είτε για την αυτοπροβολή είτε για να σε ρίξουν στο δικό τους χαμηλότατο επίπεδο ευτυχώς ή δυστυχώς δεν θα πάρω.

Αποφάσισα λοιπόν να ακολουθήσω κάποιους κανόνες που είχα διαβάσει σαν πρόταση από τον κο. Tim O'Reily σχετικά με την διαχείριση των σχολίων κι όχι μόνο στα blogs:
  1. Να δείχνετε υπευθυνότητα όχι μόνο για τις δικές σας λέξεις κι εκφράσεις αλλά και για τα σχόλια που επιτρέπετε στο blog σας
  2. Καθορίστε το επίπεδο ανοχής σας σε προσβλητικά σχόλια
  3. Σκεφτείτε να περιορίσετε (ή να μην αφήσετε) ανώνυμα σχόλια
  4. Αγνοήστε τα trolls*
  5. Σε περίπτωση συζήτησης προσπαθήστε να είναι εκτός του blog και προσπαθήστε εσείς ή κάποιος ενδιάμεσος να επικοινωνήσει μαζί του
  6. Αν γνωρίζετε κάποιον που συμπεριφέρεται άσχημα να του το πείτε άμεσα
  7. Μην "λέτε" κάτι διαδικτυακά που δεν θα το λέγατε από κοντά σε κάποιον
Οι παραπάνω 7 κανόνες πιστεύω ότι είναι ένας καλός μπούσουλας για να μην υποπέσω σε λάθη του πρόσφατου παρελθόντος και θα προσπαθήσω να τους τηρήσω όσο μπορώ. Σας εύχομαι ένα καλό ιστολογικό περίπατο όπου κι όπως επιθυμείτε, νομίζω ότι έγινα ξεκάθαρος στο τι θα ακολουθήσω πλέον εγώ.
Να έχετε όλοι μια όμορφη Άνοιξη που απ' ότι φαίνεται έρχεται ολοταχώς, φιλιά.

*πηγή Wikipedia: Στη γλώσσα του Διαδικτύου, η λέξη τρολ ή τρολλ (troll) περιγράφει κάποιον χρήστη του Ίντερνετ με πονηρά προκλητικές, σκόπιμα ανόητες ή επιτηδευμένα εκτός θέματος θέσεις και απόψεις σε μία online ανοιχτή κοινότητα, όπως ένα φόρουμ συζήτησης, mailing list, chat room ή μπλογκ, με πρωταρχική πρόθεση να προκαλέσει και να ερεθίσει άλλους χρήστες ή με κάθε τρόπο να επιφέρει διαταραχή σε μια διαδικτυακή συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα και να πετύχει μια αλυσίδα αντιδράσεων από άλλους χρήστες. Η συμπεριφορά αυτή πολλές φορές συνοδεύεται από αμφιλεγόμενη διαμάχη των υπολοίπων περί του σκοπού του.

25/2/13

Cleaning blogroll...

ή καθαρίζοντας την λίστα ανάγνωσης.
Να αρχίσω με μια καλή εβδομάδα για όλους ανεξαιρέτως. Μια και δεν έχω FB (ούτε και πρόκειται να κάνω ποτέ) απλά νιώθω την ανάγκη να ενημερώσω ότι αποφάσισα να ξεσκαρτάρω λίγο την λίστα ανάγνωσης, βγάζοντας εκτός blogs που είτε δεν υφίστανται πλέον είτε δεν με ενδιαφέρουν. Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί κανείς αλλά δεν έχω πραγματικά καθόλου χρόνο για να ασχοληθώ με πράγματα που δεν με αφορούν.

Εύχομαι σε όλους καλή συνέχεια σε ότι κι αν κάνετε με χαμόγελο, καλή διάθεση και περισσότερη ενασχόληση με αυτούς που αγαπάτε και τον εαυτό σας (τους υπόλοιπους αφήστε τους εκτός).

Υ.Γ.1: Βγείτε και κοιτάξτε λίγο τη σημερινή πανσέληνο κι ευχηθείτε να σας συμβεί το καλύτερο δυνατό.
Υ.Γ.:  Δεν υπάρχει λόγος να αφήσω ανοιχτά τα σχόλια εδώ, μια μικρή ανακοίνωση είναι, σας ευχαριστώ.

23/2/13

Χρωματιστές Ραδιοτυπίες

Για την Κυριακή 24/2 από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio τραγούδια με χρώμα...
Ραδιοτυπίες @ Sin Radio - Κυριακή 24/2 στις 19:00
Χρώμα της αγάπης και του έρωτα, της μοναξιάς, της ελπίδας, της αρχής και του τέλους... 
Σας περιμένω στην παρέα μας να τα πούμε και να τα ακούσουμε. Να έχετε όλοι μια υπέροχη Κυριακή και μια ακόμη καλύτερη τελευταία εβδομάδα του Φλεβάρη.

22/2/13

Blue Tango @ Sin Radio

Για το Σάββατο 23/2 από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio ένα μικρό αφιέρωμα στο Tango, ειδικά αφιερωμένο στην Ρία (που γιορτάζει ντε, περάστε να της ευχηθείτε).
Ραδιοτυπίες @ Sin Radio, Σάββατο στις 19:00
Μετά την απίστευτη βροχή περιμένουμε έναν αναζωογονητικό ήλιο να μας φτιάξει την διάθεση κι εγώ μαζί σας να συμβάλω όσο μπορώ σε αυτό. Με όμορφους ήχους κι έναν χορό που είναι ότι πρέπει για να σε ηρεμήσει ή να σε ανεβάσει, αναλόγως... 
Ελπίζω να έχετε όλοι ένα πολύ όμορφο Σάββατο ότι κι αν κάνετε, με πολύ αγάπη και χαρά μόνο - όλα τα άλλα είναι ψυχοφθόρα και προτιμώ να τα αφήνουμε εκτός, σας φιλώ όλους.

19/2/13

Παραμύθι είπαμε....

Ο αναστατωμένος Αρτέμης (το κοράκι) κάθισε στον ώμο της Ισμήνης που αφού τον κοίταξε πλαγίως του είπε:
Άντε φτιάξε λίγο τα φτερά σου που είσαι σαν μαδημένη κότα και λέγε τι έγινε
Κυρά μου, εκεί που πήγα να ξαποστάσω σε μια βρύση μου την έπεσε ένα αφιονισμένο παγόνι - που του έλειπαν κάποια φτερά και που φώναζε (έχει κι απαίσια φωνή, όχι σαν την δική μου) τρέξτε να κρυφτείτε από τον αγαθολύκο, τον έχει πιάσει κάτι και κυνηγάει ότι ζωντανό βρει μπροστά του...
Άσε τα χαζά και λέγε την ιστορία, τον έκοψε η Ισμήνη
Λοιπόν πήγαμε στο χωριό μια χαρά, οι περισσότεροι πήγαν στο χάνι, που στην πραγματικότητα είναι πολύ οργανωμένο, είχε ευφάνταστα φαγητά (ο ιδιοκτήτης τα έλεγε μουργκέ για κάποιο ακατάληπτο λόγο) και πολύ καλό κρασί, κάποιοι πήγαν στο "σπίτι" να ξεχαρμανιάσουν. Η κυρία του "σπιτιού" μαντάμ Πεταλούδα τους υποδέχτηκε με ένα γλυκό κρασί και "πολεμοφόδια" και τους οδήγησε στα δωμάτια με τα κορίτσια, δυο και τρεις μαζί έμπαιναν για να προφτάσουν όλοι... Σε κάποια στιγμή άρχισε να τραγουδά η μαντάμ, για την ακρίβεια ούρλιαζε δυνατά κάτι που η ίδια ονόμασε όρεπα (τρέχα γύρευε η τρελή) κι οι στρατιώτες γυμνοί άρχισαν να φεύγουν πανικόβλητοι... 

Κατέληξαν όλοι στο χάνι τελικά κι είχε αρχίσει να κοιτά περίεργα ο ένας τον άλλο, η στέρηση τους έκανε νευρικούς, η Ευρυδίκη όλο χαζογελούσε με τον Ραταρά και δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με τα ρεμάλια. Μάλιστα κάποια στιγμή πήγε μαζί του στο πάνω δωμάτιο κι ακόμη άφαντη είναι...
Το τσουλί, θα την ξεμαλλιάσω που αντί να μάθει να διοικεί θα μου φάει και τον γκο... έλα λέμε, μαζέψου είπε στον Αρτέμη και του έδωσε μια σφαλιάρα...
Μάλιστα κυρά μου, και που λες κάτω στην αίθουσα άρχισαν να φεύγουν μπουκάλια προς όλες τις κατευθύνσεις, κάποιοι πιάστηκαν στα χέρια, κάποιοι άλλοι έφυγαν για τα πάνω δωμάτια...
Κατάλαβα, μεταφέρθηκε το "σπίτι" στο χάνι δηλαδή...
Μα ναι, αυτό ακριβώς, αφού ήρθε κι η μαντάμ Πεταλούδα για να βάλει ένα χεράκι, ο ιδιοκτήτης του χανιού Κορεκάπης το δέχτηκε με τον όρο να μην ανοίξει το στόμα της...
Μα δεν μπορώ να λείψω ποτέ; όλα μπάχαλο γίνονται όταν λείπω, άχρηστοι όλοι... πήγαινε να τσιμπήσεις τίποτα εσύ και έλα στο χάνι άμεσα
Οι ακόλουθοι της βασίλισσας ήταν αμίλητοι όλοι, μόνο η Κάζουλα σιγομουρμούριζε στην Μαφαγκούλα εξηγώντας της τα πρόσωπα που θα συναντούσε στο χάνι: δεν είναι τόσο κακοί όσο φαίνονται, οι περισσότεροι είναι χειρότεροι... η κόρη της βασίλισσας δε; ένα χάλι μαύρο, προσπαθεί να της μοιάσει της κυράς μου αλλά μόνο στα άσχημα το καταφέρνει, καθόλου δεν της κόβει, τι να πεις, οικογενειοκρατία...

Με το που έφτασαν στο μεγαλοπρεπές χάνι, η Ισμήνη άνοιξε με φόρα την πόρτα, οι στρατιώτες πάγωσαν στις θέσεις τους, κάποιοι με ένα μπουκάλι στο χέρι, άλλοι με τα χέρια τους στο λαιμό κάποιου συναδέλφου τους, άλλοι ματωμένοι, μύγα δεν κουνιόταν...
Στρογγυλοκάθισε σε ένα τραπέζι και χτύπησε τα χέρια της για παραγγελία, ο Κορεκάπης έφτασε ιδρωμένος κι αφού πήρε μια ανάσα κατάφερε να ρωτήσει:
Μεγάλη μου τιμή, τι θα πάρετε αγαπητή μας βασίλισσα;
Θα πάρω ένα ναμπροτιάς με σάλτσα σαρέδας και λομπορτέπο μανιτάρια - μην βάλεις τίποτα δηλητηριώδη έτσι; 
Βεβαίως βασίλισσά μου, δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αλλά το εστιατόριο είναι μουργκέ, μπορούμε να φτιάξουμε το οτιδήποτε...
Και τι στο καλό είναι αυτό το μουργκέ που τσαμπουνάς τώρα;
Δημιουργική κουζίνα υψηλοτάτη, ένας νέος από τον Βορρά μου έδωσε την ιδέα και πολλές συνταγές... Με λίγα λόγια τα κάνεις όλα αχταρμά, βάζεις ότι βρεις μπροστά σου αρκεί η εμφάνιση κι η γεύση να είναι μοναδικές...
Άντε να δούμε, είπε ξεφυσώντας η Ισμήνη, βρε Καζ (χαϊδευτικά αποκαλούσε έτσι την Κάζουλα καμιά φορά) άιντε φώναξε την Ευρυδίκη μην ανέβω πάνω και την σύρω από το μαλλί, πρέπει να κρατώ κι ένα στυλ, μην μας δουν τα ρεμάλια να τσακωνόμαστε...

Η Κάζουλα τσακίστηκε να πάει να φέρει την Ευρυδίκη, ενώ η Μαφαγκούλα είχε πιάσει την συζήτηση με την μαντάμ Πεταλούδα περί μουσικής κι αντάλλασαν απόψεις, κι η Ισμήνη έβγαλε από την τσάντα κι ακούμπησε στο τραπέζι ένα μεγάλο άσπρο και στρουμπουλό βότσαλο...

16/2/13

Ανάσες @ Sin Radio

Για την Κυριακή 17/2 τραγούδια με θέμα την ανάσα από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio.
Ραδιοτυπίες Κυριακή 17/2 - 19:00 @ Sin Radio
Ανάσα ερωτική, επιβίωσης, ενστίκτου ή όποιας άλλης μορφής θα σας κρατήσει συντροφιά για μία ώρα από το φιλόξενο ραδιοφωνικό μας στέκι. Αναπνεύστε βαθιά κι ελάτε μαζί μου να περάσουμε όμορφα. Εύχομαι σε όλους μια υπέροχη Κυριακή και μια ακόμη καλύτερη νέα εβδομάδα.
Φιλιά σε όλους.

15/2/13

Winter Songs Part II @ Sin

Λόγω του ότι ο καιρός δεν πήρε το μήνυμα που έστειλα την προηγούμενη εβδομάδα και συνεχίζει με βροχές και συννεφιές, Winter Songs δεύτερο μέρος από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio.
Ραδιοτυπίες 16/2/13 @ Sin Radio
Με την ελπίδα ότι αυτές οι μουσικές θα τον διώξουν κι ότι θα αρχίσει να ξεπροβάλει το Ανοιξιάτικο πρόσωπο επιτέλους, σας περιμένω παρέα να τα ακούσουμε και να τα πούμε. 
Εύχομαι ένα πολύ όμορφο Σαββατοκύριακο σε όλους με χαμόγελα και καθόλου στεναχώρια και λάσπη...

12/2/13

Παραμυθιού συνέχεια...

Η Ισμήνη θέλοντας να ανταποδώσει την υποχρέωση στην κοκκινοφουστίτσα και να τελειώνει με αυτή (δεν την πολυχώνευε κιόλας), έδωσε εντολή στο στράτευμα να ακολουθήσει την Ευρυδίκη και τον Ραταρά στο διπλανό χωριό, όπου υπήρχε ένα χάνι κι ένα "σπίτι" που θα μπορούσαν να ξεχαρμανιάσουν όσοι θα ήθελαν.
Η ίδια σαν συνοδεία πήρε καμιά 20αριά από τα ρεμάλια του "στρατού" της, την Κάζουλα και τα 2 κοράκια της. Το τρίτο το άφησε πίσω ώστε να της μεταφέρει τα γεγονότα (ήταν και το πιο "ρουφιάνικο" από όλα, ότι γινόταν χαρτί και καλαμάρι στη βασίλισσα, είχε και το ψευδώνυμο "ο Αρτέμης" για κάποιο ανεξήγητο λόγο).

Ακολουθώντας την Λικούλα λοιπόν, και περνώντας το μεγάλο ποτάμι που χώριζε την Ανατολική με την Δυτική Λοκομαρκία κοντοστάθηκαν για λίγο μετά το νεύμα της βασίλισσας: σταματήστε κι ακούστε τους είπε...

Κάπου κοντά ακουγόταν μια βραχνή κι ιδιαίτερα λυπημένη γυναικεία φωνή που τραγουδούσε κάτι που δεν είχε ξανακουστεί στο βασίλειο, η βασίλισσα πλησίασε προς το μέρος της γυναίκας με τη συνοδεία της Κάζουλα (που περισσότερο περίεργη ήταν στο να δει τι χρησιμοποιούσε η γυναίκα για να πλένει τα ασπρόρουχα παρά για το ίδιο το τραγούδι, ήταν του εντέχνου η λεκάνα βλέπετε). Όταν έφτασε κοντά της διέκρινε μια σκουρόχρωμη γυναίκα που γύρισε και την κοίταξε έντρομη κάπως, στη βασίλισσα έκαναν εντύπωση τα κατσαρά της μαλλιά και τα μεγάλα της χείλια και μάτια:

-τι τραγουδάς καλή μου; ρώτησε η βασίλισσα (προσπαθώντας να κρύψει την όποια της έκπληξη),
-αχ κυρά μου, είπε η γυναίκα, για τον ανεκπλήρωτο γάμο μου με τον Τρέμπορ Νοσνότζ εκεί μακριά από την άλλη μεριά της γης, αφού με γλέντησε (όπως εκατοντάδες άλλες) με παράτησε στα γρήγορα κι εγώ από την απελπισία μου πήρα το πρώτο καράβι που βρήκα μπροστά μου, κι αφού πέρασα πολλές κακουχίες στο ταξίδι - για την ακρίβεια με βίασαν όλοι οι ναύτες - έφτασα εδώ και πλένω τα ασπρόρουχα όλων των κυριών Ανατολικής και Δυτικής ακτής για να τα φέρω βόλτα.
-Το τραγούδι σου όμως αυτό τι είναι; την ρώτησε με απορία η βασίλισσα, δεν έχω ξανακούσει κάτι τέτοιο,
-Ζουμπλ το λέω κυρά μου, έτσι μου ήρθε από τον πόνο και μου βγήκε ασυναίσθητα αυτός ο ρυθμός...
Εντυπωσιασμένη η βασίλισσα από την ιστορία κι αφού της αποκάλυψε την ιδιότητα που είχε της ζήτησε να την ακολουθήσει με μόνη εντεταλμένη εργασία να της τραγουδά όποτε το επιθυμούσε. Το σπίτι της κοκκινοφουστίτσας ξεπρόβαλε στο βάθος, ενώ η Κάζουλα είχε τρελάνει στις ερωτήσεις το νέο σκουρόχρωμο μέλος της ομάδας:
-πως σε λένε; 
-Μαφαγκούλα, 
-και με τι πλένεις;
-με στάχτη
-και πως έλεγαν το καράβι που σε έφερε εδώ; 
-πας καλά κορίτσι μου; θες να σε περάσουν όλοι οι ναύτες; 
-ε χμ, όχι καλέ, από περιέργεια ρωτάω κ.ά τέτοια περιλάμβανε η κουβέντα τους

Η κοκκινοφουστίτσα με το που αντίκρισε από μακριά την βασίλισσα με την ακολουθία της έτρεξε προς το μέρος της και την αγκάλιασε κλαίγοντας, καλή μου Ισμήνη ευχαριστώ που ήρθες κόπιασε στο φτωχικό μου, ενώ ρίχνοντας μια άγρια ματιά στη Λικούλα της γρύλισε (είχε μάθει κάτι κι από τον αγαθολύκο τόσα χρόνια), εσύ να πας να κόψεις κανένα ξύλο και να βάλεις φωτιά στο φούρνο, να κεράσουμε κάτι στα παιδιά που είναι κουρασμένα, ενώ η Λικούλα βρίζοντας και κλωτσώντας το παγόνι έλεγε μες από τα δόντια της: εγώ φταίω που κάθομαι μαζί σας και σας νταντεύω και δεν πήγα να κάνω καριέρα στην πόλη, την τύχη μου μέσα...
Περνώντας στο σπίτι, που κάθε άλλο παρά φτωχικό ήταν - με τα αίθρια, τις μεγάλες γούρνες όπου έπαιρναν το μπάνιο τους οι κυρίες και άλλα κομφόρ που μόνο στο παλάτι έβλεπες - κάθισαν οι δυo τους δίπλα στο τζάκι, αρχικά η Ισμήνη παρατήρησε ότι είχε γεράσει απότομα (όχι ότι ήταν και παιδούλα, σίγουρα στο ληξιαρχείο είχε κλέψει καμιά 10αριά χρονάκια), αλλά η βασίλισσα χωρίς χρονοτριβή μια και βιαζόταν την ρώτησε:
-καταρχήν που είναι αυτός ο αγαθολύκος; κι έπειτα τι τρέχει; πάλι τσακωθήκατε;
-τον έστειλα να κυνηγήσει να φάμε τίποτα για να έχουμε την ησυχία μας, για αυτό τον άχρηστο σε φώναξα, μήπως και μου δώσεις κανένα γιατροσόφι ή καλή συμβουλή γιατί δεν αντέχεται πλέον...
-γιατί μαρή κοκκίνω (έτσι την φώναζε κατ' ιδίαν) τι έκανε πάλι ο βλαμμένος;
-αυτό είναι το θέμα μας, δεν κάνει τίποτα... όταν τον γνώρισα θα θυμάσαι ότι αρχικά με βίασε κι έφαγε την μάνα μου, ήταν ένα σκέτο κτήνος, για αυτό και τον αγάπησα που κακό χρόνο να έχει...
-μην καταριέσαι σου έχω πει, είναι ότι χειρότερο, σου γυρνάει πίσω
-καλά δεν καταριέμαι, αλλά με τον καιρό από κακός έγινε καλός, δεν άντεχε προφανώς να είμαστε δύο κακοί μαζί, ήταν κι αυτό το ζαβό το έκθετο που έσερνε από τον προηγούμενο βιασμό που είχε κάνει με την Λίσλη, να μη την χαιρετήσω για μάγισσα.
-Έλα, πλάκα κάνεις; δικό της είναι; και λέω κάτι μου θυμίζει αυτή η μύτη...
-έτσι, και μου έμεινε ο τριχωτός σκυλάκος που κάνει ότι του λέω (όχι απαραίτητα κακό), που ζηλεύει ακόμη και το παγόνι και που έχει να μου το κάνει εδώ και 3 εβδομάδες... έχω πέσει να πεθάνω σου λέω...
-και δεν μου έκοψε να φέρω παρέα τον Ραταρά να σε βοηθήσει λίγο στο τελευταίο θέμα σου...
-σε παρακαλώ Ισμήνη, δεν κάνω τέτοια εγώ...
-τι δεν κάνεις ρε κοκκίνω, θα ξεχάσω τότε με εκείνο τον βαρεμένο ζωγράφο που έφτιαχνε κάτι μάτια και δέντρα που χυνόντουσαν σα να είχαν πυρετό τα καημένα, τα έβλεπες και σκιαζόσουν, κι αυτός, με εκείνο το μουσάκι και το μάτι του τρελού, μα τι σου άρεσε;
-η τέχνη του, ο ο Ιλάντ ήταν σπουδαίος, κι είδες μετά θάνατο πόση αξία πήραν τα έργα του
-ναι η τέχνη του κι η έρμη του σου άρεσε...
-α να χαθείς Ισμήνη, τίποτα δεν είχαμε κάνει...
-ναι καλά, πλατωνικός έρωτας εσύ; που το μόνο πλατωνικό που ξέρεις είναι το σεξ με τον πλάτανο στο ποτάμι
-αν ήρθες να ρίξεις λάδι στη φωτιά κι όχι να βοηθήσεις άστο καλύτερα
-έχε χάρη που σου χρωστάω, τότε που με έσωσες (ας πούμε) από εκείνη την επίθεση των ληστών, που με το που είδαν την κόκκινη κοντή φουστίτσα σου όρμησαν και την γλύτωσα, αλήθεια τους πήρες όλους;
-ε σταμάτα τώρα, για καλό το έκανα, εξάλλου μόνο 6 ήταν, γρήγορα τους ξεπέταξα
-εντάξει, πάμε στο θέμα μας γιατί δεν έχω και πολύ χρόνο, πρέπει να επιστρέψω στα ρεμάλια και να πάμε στην μάγισσα μπας και μας σώσει με εκείνη την κότα που μιλάει και λέει τα μελλούμενα, έχω κι εγώ πολλά προβλήματα η βασίλισσα
-αυτό είναι ευκαιρία, πάρε κανένα μαντζούνι από τα καλά, εκείνα τα μπλε, από την Λίσλη μπας και γίνει τίποτα και δω κι εγώ χαρά, αν δεν γίνει κάτι γρήγορα την επόμενη φορά θα τον δεις βαλσαμωμένο πάνω από το τζάκι σου λέω
-να φεύγω καλύτερα κοκκίνω, κάποιο περίεργο προαίσθημα έχω με τα ρεμάλια πίσω, θα κάτσουμε για φαγητό στο γυρισμό, σε λίγες ημέρες με το καλό θα είμαι πάλι εδώ
-εντάξει Ισμήνη, καλό δρόμο και θα σε περιμένω

Το κοράκι (ο Αρτέμης) ερχόταν με πολύ φόρα προς τη βασίλισσα, το προαίσθημα δεν την είχε προδώσει για μια ακόμη φορά, η Ισμήνη φωνάζοντας στην ακολουθία της (και μη δίνοντας σημασία στα πλουμιστά φτερά που πετούσαν στον αέρα και την αναταραχή που επικρατούσε στην αυλή της κοκκινοφουστίτσας) πήρε το δρόμο προς το χωριό, ενώ το κοράκι στον ώμο της έλεγε τα καθέκαστα.

10/2/13

Winter Songs @ Sin

Κυριακή 10/2 κι από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio τραγούδια του Χειμώνα.
Το έχω ίσως αναφέρει πολλές φορές αλλά είναι η λιγότερο αγαπημένη μου εποχή. Προσπαθώντας λοιπόν να της πω ότι πρέπει να τελειώνει, τραγούδια διαφόρων ειδών που αναφέρονται στο κρύο, τον Χειμώνα και γενικότερα την εποχή αυτή. Εύχομαι να είστε όλοι καλά, και που είστε: δεν έχει να χωρίσει τίποτα κανείς κι από κανέναν, μόνο να κερδίσουμε έχουμε, φιλιά σας.

9/2/13

Acid Jazz Vol II @ Sin Radio

Για το Σάββατο 9 Φλεβάρη μια ώρα με Acid Jazz από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio. Είναι η δεύτερη  εκπομπή με αυτού του είδους τη μουσική που απ' ότι κατάλαβα σας άρεσε.
Βροχερές ημέρες αυτές αλλά όπως λέει κι ο σοφός λαός ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει. Σας εύχομαι μια πολύ όμορφη μέρα και νύχτα κι όσοι μπορέσετε να έρθετε κι από την εκπομπή θα το χαρώ να σας δω και να τα πούμε (προσοχή: σε αυτή την εκπομπή δεν γίνεται "κοινωνική κριτική", έρχεστε για να περνάμε όμορφα), φιλιά σας.

7/2/13

Παραμυθιού συνέχεια...


Η βασίλισσα Ισμήνη αφού το καλοσκέφτηκε πήρε την απόφαση να ξεκινήσει από την Ανατολική επαρχία που έδειχνε να έχει και τα περισσότερα προβλήματα καθώς ο πόλεμος με τους απεχθείς γείτονες καλά κρατούσε. Στη συνοδεία της εκτός από τα 3 πιστά της κοράκια και την κόρη της Ευρυδίκη (που την έπαιρνε μαζί της μπας και μάθει κάποια στιγμή να διοικεί), ήταν ο αρχηγός της προσωπικής της φρουράς Ραταράς με ένα ολιγομελές και ευέλικτο σώμα από περίπου 850 άτομα με ότι μπόρεσε να βρει τελευταία στιγμή από τα καπηλειά της πόλης. Μια και τα χρήματα πήγαιναν όλα για τα λούσα του παλατιού με λίγες δεκάρες νοίκιασε όποιον μεθύστακα, πρώην φυλακισμένο και τελευταίο βρήκε μπροστά του κι όταν συγκεντρώθηκαν όλοι μπροστά στην αυλή του παλατιού η Ισμήνη με το ζόρι κράτησε την αναπνοή της για να μην λιποθυμήσει από τη δυσωδία του στρατού της.
Τι να κάνει όμως η βασίλισσα, αυτούς βρήκε με αυτούς έπρεπε να πορευτεί, εκτός από εμπιστοσύνη έτρεφε κι άλλα συναισθήματα εξάλλου στον πιστό της Ραταρά. Για την ακρίβεια αν η πιστή της ακόλουθος Κάζουλα (γνωστή και με το ψευδώνυμο λεκάνα λόγω της νοσηλευτικής της ιδιότητας, μια και βοηθούσε τους γιατρούς στους τραυματίες του πολέμου όταν χρειαζόταν και γενικώς φρόντιζε για την εξύψωση του ηθικού τους...) μπορούσε να πει τι γινόταν στα ιδιαίτερα θα έφριττε μέχρι κι ο διάσημος συγγραφέας ερωτικών διηγημάτων της εποχής Σαντέ.
Με το καλό ξεκίνησε λοιπόν αυτή η περίεργη συντροφιά το ταξίδι της προς τα Ανατολικά, πέρασαν βουνά, ποτάμια και φαράγγια για 3 μερόνυχτα χωρίς σχεδόν σταματημό, μόνο για φαγητό δύο φορές τη μέρα και μικρή στάση 3 ωρών για ξεκούραση.

Ο στόχος της βασίλισσας ήταν να φτάσει σε 5 ημέρες στην κακιά μάγισσα Λίσλη με την ομιλούσα κότα που ήταν διάσημη για τους χρησμούς της. Όταν η μάγισσα έδινε στην κότα ένα μαγικό ζωμό τότε η κότα έπεφτε σε παραλήρημα και κακάριζε τα μελλούμενα. Λέγεται μάλιστα ότι η κότα ήταν ο πρώην άντρας της που στην προσπάθεια να κατέβει από το μπαλκόνι της βασίλισσας ένα βράδυ έπεσε από τον γέρικο κισσό (λες και κάποιο αόρατο χέρι τον πριόνισε) κι η Λίσλη για να τον σώσει από βέβαιο θάνατο έδωσε το μεγαλύτερο μέρος της ψυχής του στο κακό το πνεύμα και τον μεταμόρφωσε σε κότα (ποτέ δεν μάθαμε τι έγινε σε εκείνη την επίσκεψη του πρώην άντρα της μάγισσας με τη βασίλισσα, μόνο η Κάζουλα ξέρει ως γνωστόν). 
Όμως πάντα η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια κι ένα εμπόδιο ξεπρόβαλε σε αυτή την διαδρομή, η Λικούλα κόρη του αγαθού (πρώην κακού) λύκου εμφανίστηκε μπροστά στο κάρο της βασίλισσας και με αποφασιστικότητα φώναξε με την γνωστή τσιριχτή φωνή της: Ισμήνη πρέπει να μας βοηθήσεις, καιρός είναι να ανταποδώσεις το καλό που σου κάναμε...
Όλοι έμειναν αποσβολωμένοι στις θέσεις τους, ακόμη και τα βόδια που έσερναν τα κάρα πάγωσαν, κάποιοι είπαν ότι μέχρι και το νερό (και όχι μόνο) στην λεκάνη της Κάζουλα κρυστάλλωσε. Η Ισμήνη με τη γνωστή ψυχραιμία της βγήκε με εντυπωσιακή κίνηση και αντίκρισε στα μάτια την Λικούλα, είχε μεγαλώσει από τότε που είχε να την δει, μέχρι κι όμορφη θα μπορούσε να την πει, αν δεν είχε κι αυτή την τσιριχτή φωνή σκέφτηκε... Το πλήθος από πίσω αναθάρρησε με το που είδε τη βασίλισσα κι άρχισε το σούσουρο, η βασίλισσα με το απίστευτο χάρισμα που είχε (ένα από τα πολλά) όχι μόνο άκουγε καθαρά ακόμη και το θρόισμα σε μεγάλη απόσταση αλλά μπορούσε να καταλάβει πότε εννοούσε κάποιος αυτό που έλεγε και πότε ήταν ψέμα κι υπερβολή...

Η Ισμήνη είπε: πες μου μικρή μου ποιο είναι το πρόβλημα; πως μπορώ να σας βοηθήσω, ως γνωστόν ποτέ δεν ξεχνώ όταν κάποιος μου προσφέρει τις υπηρεσίες του, το σούσουρο όλο και μεγάλωνε από το πλήθος, άκουγε καθαρά να λένε: ναι καλά, λες και δεν την μάθαμε τώρα, μόνο πως θα βγει κερδισμένη την νοιάζει, ας όψεται που δεν έχει βρεθεί κάποιος να την βάλει στη θέση της..., η βασίλισσα δεν έκανε καμία κίνηση αλλά σκέφτηκε: καλά εσάς θα σας κανονίσω αργότερα, έχω με άλλα ζώα να ασχοληθώ αυτή τη στιγμή, μπορεί να φανούν και χρήσιμοι σύμμαχοι τώρα.
Η Λικούλα είπε: πρέπει να έρθεις από την μητριά μου την κοκκινοφουστίτσα, έχει προκύψει μεγάλη κρίση με τον μπαμπά αγαθόλυκο, μόνο μια μικρή παράκαμψη θα κάνεις...

Υ.Γ.: απ' ότι καταλαβαίνετε γίνεται όλο και πιο σουρεαλιστικό το θέμα, ευχαριστώ πολύ για τις ιδέες που δώσατε, ποιος ξέρει που θα καταλήξει τελικά, (εγώ πάντως όχι, πέραν του ότι θα έχει ευτυχές τέλος). Σε κάθε περίπτωση μπορείτε να συνεισφέρετε με πρόσωπα, έχουν να μπουν αρκετοί ήρωες ακόμη από την προηγούμενη ανάρτηση κι αυτά που ζητήσατε μου έχουν δώσει ήδη υλικό για 2-3 συνέχειες, φιλιά και τα λέμε.

5/2/13

Δώσε κλώτσο να γυρίσει...

παραμύθι ν' αρχινίσει...
Μια φορά κι έναν καιρό στο μακρινό βασίλειο της Λοκομαρκίας η βασίλισσα Ισμήνη είχε βρεθεί σε πολύ δύσκολη στιγμή: έπρεπε να πάρει μια μεγάλη απόφαση που θα έκρινε την τύχη και της δικής της βασιλείας αλλά και την ευημερία του λαού της. Οι πιστοί βοηθοί της, τα τρία άγρυπνα κοράκια, της μετέφεραν από κάθε μεριά της χώρας τα ίδια μαντάτα: ο λαός είχε φτάσει πλέον σε τέτοια σημεία στέρησης και απελπισίας που και το πιο φωτεινό της χαμόγελο κι η καλύτερη υπόσχεση για πιο όμορφες μέρες δεν θα έπιαναν τόπο. 
Το κοράκι που ήρθε από τη Δύση της είπε: γλυκιά μου βασίλισσα, οι δυτικοί λένε ότι γέμισες το σεντούκι σου με φλουριά από τις δωρεές τους μετά τον όμορφο λόγο σου κι ακόμη να δούνε στην πράξη, μια ανταπόδοση, εκείνο το γιοφύρι που είχες πει ότι θα ενώνει τις δύο πόλεις... ούτε πέτρα δεν είδαν, ούτε τον θεμέλιο λίθο.
Το κοράκι από την Ανατολή έκραξε: αγαπημένη μου κυρά ο λαός της Ανατολικής περιφέρειας δέχεται επιθέσεις από τους εχθρούς κι εσύ αντί να στείλεις το στρατό σου το μόνο που έκανες ήταν εκείνος ο περιβόητος λόγος ότι με αγάπη, πίστη κι αιώνια προσήλωση σε σένα τα προβλήματα θα λυθούν, οι εχθροί θα αναγκαστούν να συνθηκολογήσουν, αλλά αντί αυτού οι επιθέσεις όλο και πληθαίνουν.
Το τρίτο κοράκι από το Βορρά είπε αντίστοιχα: μητέρα όλων μας ο βορράς νιώθει όλο και πιο παραμελημένος, είναι κι η πιο απομακρυσμένη περιοχή, οι κάτοικοι πλέον φεύγουν στις γειτονικές χώρες, κάνουν δουλειές εκεί και έχουν αρχίσει να συμμαχούν με τους εχθρούς μας, χάνουμε όλο και περισσότερο τους οπαδούς μας.
Η βασίλισσα κρατούσε πλέον το κεφάλι της με φανερή στεναχώρια, πως θα την μπάλωνε πάλι αυτή την κατάσταση; Οι λόγοι της είχαν όλο και μικρότερη απήχηση, όσες υποσχέσεις κι αν έκανε, όσο μελιστάλαχτα κι αν τους μίλαγε, όσο κι αν τους χαμογελούσε με αυτό το ακαταμάχητο χαμόγελο που είχε δεν μπορούσε να πείσει τον λαό της. Ήταν κι αυτή η κόρη της από το Νότο που δεν είχε γυρίσει ακόμη και την ανησυχούσε ακόμη περισσότερο. 
Πριν προλάβει να τελειώσει την σκέψη της η κόρη της Ευρυδίκη έφτασε ασθμαίνοντας και με σκισμένα ρούχα, πέφτοντας στην αγκαλιά της και με αναφιλητά μπόρεσε να πει: μητέρα αυτό είναι το τέλος, μας κατάλαβαν πλέον, δεν τους πείθουμε με τίποτα... 
Η Ισμήνη την έσπρωξε μακριά της, σήκωσε το κεφάλι και δήλωσε: δεν είναι δυνατόν να αφήσω να καταστραφεί αυτό που έχτιζα τόσα χρόνια, πάλι εγώ πρέπει να βρω την λύση, είστε όλοι άχρηστοι, άχρηστοι...

Συνεχίζεται...

Υ.Γ.: θα μπορούσε να είναι η σύγχρονη εκδοχή της Ελληνικής πραγματικότητας ή και απλά ένα παραμύθι χωρίς όνομα και συσχετισμό με τίποτα, όπως μου βγει, δεκτές οι ιδέες για συνέχεια, και δράκοι και καλοί και κακοί θα παίξουν, ένα παραμύθι που σέβεται τις αρχές του πρέπει να έχει τα πάντα.

2/2/13

Some of the Best

Για το Σάββατο 2/2 από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio μερικά από τα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών.

Από διαφορετικά είδη κι εποχές μερικά αριστουργήματα (υποκειμενικά αλλά και για τους περισσότερους όπως θεωρώ) που ελπίζω να σας κρατήσουν καλή συντροφιά.
Να έχετε όλοι ένα όμορφο Σάββατο κι έναν υπέροχο Φλεβάρη, τα λέμε κι από εκεί όσοι μπορείτε.

Υ.Γ.: Τα υστερόγραφα συνεχίζουν στο χώρο τους...