30/12/11

Μόνο Ευχές

Πλησιάζει η αυριανή μέρα, η τελευταία τούτου του χρόνου. Μια δύσκολη χρονιά από πολλές απόψεις δύει κι ανατέλλει ίσως μια ακόμη δυσκολότερη. Με τίποτα όμως δεν πρέπει να χάσουμε την ελπίδα και το χαμόγελό μας, είναι βασικά συστατικά για να αντιμετωπίσουμε κάθε αναποδιά και δυσκολία. Οι 12 παρακάτω ευχές είθε να ευοδωθούν για τον καθένα σας ξεχωριστά και για όλους τους συνανθρώπους μας:
  • Εύχομαι να μην ξαναδώ άστεγο και ζητιάνο στους δρόμους
  • Εύχομαι η πείνα να εμφανίζεται μόνο σε ντοκιμαντέρ παρελθόντων χρόνων
  • Εύχομαι να εργάζεται ο κάθε ενήλικος και να συντηρεί τον εαυτό του
  • Εύχομαι να έχουν όλοι οι άνθρωποι υγεία κι οι γιατροί να βαρούν μύγες
  • Εύχομαι τα σχολεία να γίνουν φορείς γνώσης και πολιτισμού για όλα τα παιδιά
  • Εύχομαι να μην υπάρχει βία ούτε καν σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας
  • Εύχομαι το κλάμα να υπάρχει μόνο σε μελό ταινίες εποχής
  • Εύχομαι η αλληλεγγύη που βλέπουμε τούτες τις μέρες να γίνει διαρκές φαινόμενο
  • Εύχομαι οι πολιτικοί να πάψουν να σκέφτονται με την τσέπη και το βόλεμα τους
  • Εύχομαι οι πολίτες να γίνουν πιο συνειδητοποιημένοι
  • Εύχομαι ότι η ευχή του καθένα σας δεν θα θίγει τον συνάνθρωπό σας
  • Εύχομαι κάθε σας ελπίδα και προσδοκία σας να πραγματωθεί αυτό το χρόνο
Φιλιά σε όλους παιδιά, να περάσετε πολύ όμορφα με τους αγαπημένους σας, να φορτώσετε μπαταρίες και με δύναμη να ορθώσετε ανάστημα και να κοιτάξετε με θράσσος το νέο χρόνο που ανατέλλει. Μη φοβάστε τίποτα, τα πάντα είναι στο χέρι μας, όσο ουτοπικές κι αν φαντάζουν οι παραπάνω ευχές μου άλλο τόσο εύκολο είναι να πραγματοποιηθούν, η πίστη είναι μεγάλη δύναμη.
Καλή Χρονιά

29/12/11

Evil part II - όσα δεν είδατε κι ακούσατε

Παραλειπόμενα λοιπόν της άψογης χθεσινής βραδιάς όπου εκτός του Evil παραβρέθηκε κι η μικρή του ενώ guest εμφάνιση ήταν αυτή της Ζουζούνας. Ας αρχίσω με τα καλούδια που μας έφερε το ζεύγος καθαρματένιων κι ήταν:
Άγιος Βασίλης και στα αριστερά η βασιλόπιτα της Ζουζούνας
Ο εικονιζόμενος Άγιος Βασίλης που ήρθε να διακοσμήσει την σχετικά αδιακόσμητη ατμόσφαιρα του πύργου κι έκανε καλή παρέα της βασιλόπιτας που έφερε η Ζουζούνα λίγο μετά.
κορμός
Ο κορμός βέβαια για τον οποίο λύσσαξε μεγάλος μέρος της μπλοκόσφαιρας και για τον οποίο θα πω μια μόνο κουβέντα: άψογος (σαν τον μάερα που τον έφτιαξε) - και δε φτάνει που τον φάγαμε μας άφησαν και το ωραιότατο γιορτινό πιατάκι τα παιδιά...
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, περιμένοντας τη Ζουζούνα (ε ναι, σαν guest έπρεπε να κάνει εντυπωσιακή εμφάνιση) άρχισαν τα πρώτα ποτά για το λύσιμο... δηλαδή Ιάκωβος, ουίσκι και ρακόμελα. Με το που έφτασε η Ζουζούνα και μοίρασε φιλιά και πράγματα σε ψυγεία κι άλλα μέρη καθίσαμε στο τραπέζι να φάνε κάτι οι παραγωγοί πριν αρχίσουν το πρόγραμμα (ήταν και 3 1/2 ώρες, οπότε έπρεπε να γίνει σύντομα κι αυτό). Το μενού είχε παστίτσιο, σαλάτες και πολύ κέφι - το τελευταίο είναι και το κυριότερο συστατικό επιτυχίας. Το καθαρματένιο ζεύγος ομολόγησε ότι δεν είχε φάει προσμένοντας το γεύμα του παραγωγού, τώρα το πόσο το χάρηκαν ή έμειναν νηστικοί ποτέ δεν μας το είπαν καθότι πολύ ευγενικά παιδιά. Κάτι κρασάκια έπαιξαν στο τραπέζι (εγώ κι η μικρή), ο παραγωγός ρακόμελο, ο μάερας έκανε κράτει για μετά κι η Ζουζούνα όπως πάντα με το νεράκι της (δεν είχα προβλέψει το κιρ που θα έπρεπε πρέπει να πω εδώ). 
Evil & μικρόφωνο

Evil & παραγωγός
Τα παιδιά μετά από αυτό πέρασαν στο στούντιο για να αρχίσουν την εκπομπή. Ο μάερας ήταν αρχικά αγχωμένος, μιλούσε φορώντας τα ακουστικά με αποτέλεσμα το γνωστό ρετάρισμα που έχει συμβεί σε όλους μας όταν πρωτοβρεθήκαμε σε αυτή τη θέση. Μετά όμως από τις συμβουλές του παραγωγού - και μετά από 2-3 Ιάκωβους βέβαια - τα πράγματα πήραν μια σωστή πορεία και συντονίστηκαν οι 2 φωνές σε ένταση, διάρκεια και πάσες.
Εμείς οι λοιποί καθήμενοι εις τους καναπέδες και προσπαθώντας μάταια να συνδεθούν ένα notebook (της μικρής) κι ένα tablet (της Ζουζούνας) ασύρματα με το δίκτυο, αφεθήκαμε στην ακουστική του πράγματος (ευτυχώς αρχικά έπαιζε το δικό μου notebook και μπορούσαμε να ακούμε και να σχολιάζουμε).
τραπεζάκι με ποτά και παρελκόμενα
Η Ζουζούνα άφηνε κάποια μηνύματα από το κινητό, δυστυχώς η μικρή σχολίαζε μόνο  σε μας - κάποια από τα σχόλια τα μετέφερα αυτούσια, κάποια κόπηκαν από τη λογοκρισία αλλά ήταν τύπου: καλάαα, θα τα πούμε σπίτι εμείς - τα παιδιά αφιέρωναν και σχολιάζαν... τώρα που είπα αφιέρωναν: καλά, τόσοι άνθρωποι ήταν online κι εμείς απ' έξω τόσες αφιερώσεις δηλαδή στη Χριστίνα γιατί; κι εμείς την αγαπάμε αλλά τόσες πολλές; (αν μέτρησα καλά 6), καλά δεν θέλω να σπείρω άλλα ζιζάνια.
Σε κάποια στιγμή ο Evil συγκινήθηκε κι είπε ότι μέλωσε, ήταν η στιγμή που έκανα επέμβαση στο στούντιο με την σφουγγαρίστρα 
όχι μόνο bar tender
γιατί η ηλεκτροπληξία ήταν σίγουρη. Κατόπιν και για λόγους που μόνο ο πάροχος και το μόντεμ γνωρίζουν έπεσε για λίγο το δίκτυο συνολικά, οπότε μετά από κάποια restart εν μέσω πανικού κι ένα μεγάλο καλώδιο που αναγκάστηκα να συνδέσω στο notebook ώστε να συνεχίσουμε να ακούμε οι εξωτερικοί συνεργάτες (έπεσε και σχετικός αγιασμός για σίγουρα), η εκπομπή συνεχίστηκε κανονικά, έπεσαν και κάποιες αφιερώσεις, ευτυχώς δεν με έφαγαν και πολύ οι δρόμοι μια κι ο Ιάκωβος ήταν αγκαζέ με τον Evil, μόνο τα ρακόμελα του παραγωγού με διέκοπταν...
Η Ζουζούνα εν τω μεταξύ για πότε έφτιαξε μεζεδάκια για το στούντιο δε λέγεται. Αρχικά ήταν έξω, αλλά πολύ γρήγορα ο παραγωγός τα πήρε εσωτερικά, σολωμοτυλιχτά και ζαμπονοτυλιχτά άλλο να σας λέω τώρα...
σολομοτυλιχτά

ζαμπονοτυλιχτά
 

Πλησίαζε με το φινάλε της εκπομπής η ώρα του αποδεκατισμού του κορμού που λέγαμε αρχικά (ίσως και λόγω αυτού να μας μάτιασαν αρκετοί ακροατές τώρα που το σκέφτομαι)...
 
ο κορμός μέρος 2ον
Η Ζουζούνα για άλλη μια φορά μας αιφνιδίασε με την ετοιμότητα κι από μικρό πορτοφολάκι έβγαλε κουταλάκι βουτηγμένο από καφέ, ξενοδοχείο, το σπίτι της δε θυμάμαι τώρα, έμεινα του αναύδου όταν το αντίκρισα,
κουταλάκι, σημειωματάριο, κινητό Ζουζούνας
Γύρω στις δωδεκάμισι τελείωσαν τα παιδιά του στούντιο, η μικρή ήταν αποκαμωμένη (με το ζόρι το μάτι κρατιόταν ανοιχτό, δούλευε βλέπετε - μόνη απ' όλους μας) κι ήρθε η ώρα του κορμού που αν θυμάμαι καλά ήδη αναφέραμε:
κορμός και δωράκι
 Στη φωτογραφία φαίνεται και η γυάλα με το χιονισμένο χριστουγεννιάτικο ντεκόρ που κέρδισα κατά την κληρωτίδα δώρων που πρόσφερε η Ζουζούνα σε όλους μας, ήταν σαν να ξανακέρδιζα το δωράκι που είχα χαρίσει στην Πιστολίδου πριν κάποιες ημέρες κι είχα πάλι κερδίσει από τη Ζουζούνα μετά την κλήρωση κάποιας Παρασκευής. Ο παραγωγός κέρδισε ένα κουδούνι που κρέμασε στην πόρτα και τα παιδιά από ένα γιορτινό κεράκι. 
Συνολικά περάσαμε τέλεια, ήπιαμε, γελάσαμε, φάγαμε, κράξαμε (εχμ, καλά λίγο απ' αυτό), είπαμε πολλά κι υποσχεθήκαμε σε εαυτούς κι αλλήλους να το επαναλάβουμε στην πρώτη ευκαιρία. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον Evil και τη μικρή του, στην αγαπημένη Ζουζούνα και τον παραγωγό που χάρη σ' αυτόν και την εκπομπή του γνωρίζουμε ανθρώπους που διαφορετικά θα ήταν ίσως αδύνατο να συναντηθούμε, φιλιά πολλά παιδιά και να περνάτε υπέροχα.

21/12/11

ΧΧΧ ή Χαρούμενα, χρωματιστά Χριστούγεννα

Καλά Χριστούγεννα σε όλους, όμορφα, με υγεία, φως, αγκαλιές, φιλιά, αγαπημένα πρόσωπα. Για λίγο όχι μαυρίλα και μουντίλα, αρκετή έχουμε γύρω μας. Θα αποδράσω από μεθαύριο για λίγες ημέρες στο γνωστό Κορινθιακό χωρίον που ακόμη αντιστέκεται και θα επανέλθω από βδομάδα γιατί ως bar tender όπως γνωρίζετε, δεν έχω και πολλά περιθώρια απουσιών.
Φιλιά σε όλους, να προσέχετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας

18/12/11

Αποτελέσματα ψηφοφορίας και ένα δωράκι

Η κούπα κι η γιορτινή σοκολάτα
Ας αρχίσω με το δωράκι πρώτα λοιπόν. Η αγαπημένη Ζουζούνα μετά από μια ολωσδιόλου αντικειμενική κλήρωση την ώρα της εκπομπής το βράδυ της Παρασκευής με κλήρωσε και κέρδισα την κούπα που βλέπετε που είναι βέβαια Forever Friends (συμβολικό; ελπίζω) είναι υπέροχη και την ευχαριστώ πολύ. Αγαπητή Coula θα την εξαφανίσω αν μας ξαναέρθετε γιατί είδα ότι λυσσάξατε κάπως με τη συγκεκριμένη.
Η άλλη πλευρά της κούπας
Έτσι λοιπόν σήμερα το μεσημέρι μας ήρθε η ζουζούνα της κερασιάς για ένα σύντομο καφεδάκι (η αλήθεια είναι ότι δεν μας κούρασε καθόλου μια και το έφτιαξε μόνη της) και την παράδοση του δώρου αυτού (καθώς και για την παραλαβή ξεχασμένου καλωδίου φόρτισης αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Πολύ χαρούμενος ο αρκουδάκος με την καλή του παρέα
Και πάλι την ευχαριστώ πολύ, και για το δώρο και για την γενικότερη παρουσία.

Πάμε στην ψηφοφορία τώρα που κι αυτή ήταν διαφανής και με τη συμμετοχή σας βγήκαν τα ακόλουθα αποτελέσματα:
  1. Ραδιοτυπίες: 6 ψήφοι
  2. Γιάννης ο blue (ή Τζόνις ο blue σε παραλλαγή): 4 ψήφοι
  3. Κυανοτυπίες / Blueprints: 2 ψήφοι
  4. Από 1 ψήφο τα παρακάτω:
  • Bluesilfe (συκιά μου καταλαβαίνεις ότι θα έκανε λίγο δύσκολο παρότι πρωτότυπο)
  • Στο Π & Φ
  • Blue Gin (μάλλον θα μας έπαιρναν για αλκοολικούς με το συγκεκριμένο - όχι ότι απέχουμε πολύ)
  • Οι νότες είναι μπλε
  • Κυανοσταλίδες
  • Blue ο φλου (μπορεί αυτό να ακουγόταν και κάπως σαν ασθένεια όμως)
  • Ραδιουργίες (καλό αλλά υπάρχει στη ΝΕΤ σαν εκπομπή από φοιτητές αν δεν κάνω λάθος)
Προφανές ότι κερδίζει το Ραδιοτυπίες του μυστήριου παραγωγού και με αυτό θα γίνει η αρχή επαναδανειζόμενος το κασελάκι του λουστράκου (κάποια στιγμή για όσους δεν έχουν περάσει από το στούντιο θα κάνω ξεχωριστό post για αυτό το κασελάκι και την ιστορία του). Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δεσμευόμαστε ή ότι υπογράφουμε κάποιο συμβόλαιο που δεν θα σπάσουμε αλλά έτσι. 
Φιλιά πολλά σε όλους και σας εύχομαι μια πολύ όμορφη προΧριστουγεννιάτικη εβδομάδα.

11/12/11

Με λίγη βοήθεια από τους φίλους μου...

...όπως τραγουδούσαν και τα σκαθάρια κάποιες δεκαετίες νωρίτερα, τα πράγματα γίνονται ευκολότερα. Ποια θα είναι η βοήθειά σας εν προκειμένω; Μα να με βοηθήσετε να καταλήξω σε τίτλο εκπομπής. Ραδιοφωνικής εκπομπής για την ακρίβεια. Η αλήθεια είναι ότι δέχτηκα πιέσεις, τόσο από τον πατέρα του ραδιοφώνου press block radio όσο κι από τον γνωστό μυστήριο παραγωγό να αναλάβω μια ζώνη και να παίζω τα δικά μου. Λόγω των πολλών υποχρεώσεών μου τις καθημερινές (εργασία αρχικά και μετά ως bar tender στην εκπομπή του μυστήριου), αποφασίσαμε να γίνεται Σαββατοκύριακα απογεύματα (μάλλον 7-8 αλλά μην το δένετε ακόμη) κι αυτό από τη νέα χρονιά. 
 Μέχρι τότε εκτός του κλίματος (τροπικού) που θα έχει η εκπομπή σαφώς θα πρέπει να αποφασίσω και για τον τίτλο, οπότε οι αρχικές σκέψεις είναι οι παρακάτω:
  1. Στο P & B (κατά το π & φ)
  2. Γιάννης ο blue (παραπομπή στον Μπάμπη το φλου βεβαίως)
  3. Blue Notes (αν το παρατηρήσετε βρίσκεται στην καταχωρήση των σχολίων σας και βέβαια τίτλος τζαζίστικης παραγωγής δίσκων, μια μουσική που θα παίξει αρκετά σε μένα)
  4. Κυανοτυπίες / Κυνοτυπίες  ή Blueprints όπως και το blog
  5. τελευταίο αλλά ίσως και καλύτερο για μένα το Ραδιοτυπίες (αυτό ήταν ιδέα του μυστήριου παραγωγού)
Αν μπορείτε βοηθήστε λοιπόν προτείνοντας αυτό που προτιμάτε ή κάποιο εντελώς νέο και διαφορετικό από τα παραπάνω.  Εύχομαι σε όλους σας μια υπέροχη Κυριακή και μια ακόμη καλύτερη εβδομάδα.

3/12/11

Ραδιοφωνικά Δεκεμβριανά κι άλλα - UPDATED

Μπήκε κι ο Δεκέμβρης, λίγο διαφορετικά απ' ότι συνήθως, λίγο πιο κατσουφιασμένα και κουρασμένα, λίγο μουδιασμένοι όλοι απ' όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, ίσως λιγότερο γιορτινός και στολισμένος, σίγουρα με άλλη  διάθεση για τον περισσότερο κόσμο. Προσπαθούμε με όσα μέσα έχουμε να φτιάξουμε μια ατμόσφαιρα, περισσότερο εσωτερική για να πορευτούμε αναλόγως. 
Προσωπικά νιώθω πολύ κουρασμένος, λίγο που οι φετινές καλοκαιρινές διακοπές ήταν σύντομες, λίγο που δε βρίσκω χρόνο (κυρίως λόγω δουλειάς) να ασχοληθώ με πράγματα που μου αρέσουν δε θέλω και πολύ ο άνθρωπος να κλατάρω. Βέβαια από την άλλη με κρατάνε που πράγματα γίνονται, κάποιες αμυδρές προοπτικές κι εξάρσεις μας δίνουν κουράγιο για την καθημερινότητα, κάτι που βαφτίστηκα και bar tender (mahler ο νονός) κι έχω ένα επιπλέον λόγο να περνώ ωραία τα βράδυα μου βοηθώντας τον παραγωγό του pb-radio όσο μπορώ στις καθημερινές εκπομπές του (9-10 βράδυα καθημερινών), περνούν όμορφα οι τελευταίες ημέρες. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω και τους επίτιμους καλεσμένους που είτε από κοντά είτε από μακρυά φέρνουν ή στέλνουν τις λίστες τους με τραγούδια και δημιουργείται μια νέα κοινότητα μεταξύ μας ανταλλαγής απόψεων και γνωριμιών. Είπαμε στις δύσκολες εποχές το να ερχόμαστε πιο κοντά είναι ότι καλύτερο, κι είναι ευτυχές που από αυτό το αμφιλεγόμενο μέσο του διαδυκτίου μπορούμε και κάνουμε τέτοιες παρέες.
Την Δευτέρα λοιπόν καλεσμένοι του λουστράκου θα είναι ο Mahler (3η του εμφάνιση - και φαρμακερή;) κι η Koueen σε μια απρόβλεπτη συνεύρεση (κι ο θεός βοηθός) - κι εγώ ήδη ετοιμάζω ποτήρια και παρελκόμενα. Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα τα ακούσουμε όλα παίδες, οπότε μείνετε συντονισμένοι. Μέχρι τότε θα περάσουμε ένα υπέροχο σαββατοκύριακο με συντροφιές κι όσους αγαπάμε (κι αν είναι ο ίδιος μας εαυτός μόνο δεν είναι κακό), φιλιά σε όλους.
 Υ.Γ.: Δευτέρα βράδυ άντε Τρίτη σας υπόσχομαι τα πίσω από τα μικρόφωνα κι όλο το παρασκήνιο που θα προκύψει, μείνετε συντονισμένοι.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΚΠΟΜΠΗΣ
Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα χειρότερο, τουτέστιν περισσότερα αίσχη εκτός μικροφώνου. Τουναντίον τα 3 παιδιά (όχι τα Βολιώτικα ντε, αυτά του στούντιο) όρα Pavlos, Mahler, Koueen γέλασαν πολύ, τα περισσότερα απ' όσα ακούσατε κι όσα δεν ακούσατε εγώ τα άκουγα παρόλη την κλειστή πόρτα ανάμεσά μας, αλλά ήρθε η ώρα να κάνω και μια μικρή ρουφιανιά όπως υποσχέθηκα, θα δώσω κάποια ενσταντανέ χωρίς όνομα όμως, κι ο καθένας σας ας υποθέσει ότι νομίζει (θα σκεφτώ μήπως αυτοί που θα υποθέσουν σωστά κερδίσουν και κάτι μετά από κλήρωση...). Προφανώς το φύλλο θα είναι ένα, ο προσκεκλημένος ή οικοδεσπότης για να μη σας βοηθήσω:
  1. Καταρχήν να πω ότι κάποιος ήταν αρκετά συνεσταλμένος μέχρι το 3ο ποτό, μετά χαλάρωσε κι αν τον αφήναμε θα έλεγε πολλά περισσότερα (ας όψεται που ένα μικρόφωνο υπάρχει κι όλοι μάχονται ποιος θα πρωτομιλήσει).
  2. Κάποιος έτρωγε όλη την ώρα, το μπούκωμα που ακούγεται σε συγκεκριμένο ομιλητή σε όλη την εκπομπή δεν ήταν τεχνητό ή κάποιο ηχητικό εφέ αλλά γεγονός.
  3. Τα όσα ακούστηκαν εκτός μικροφώνου (κι από τους τρεις όμως) θα μας τα έκοβε ο blogger, το ΕΣΡ κι άλλοι οργανισμοί επιβολής ηθικής και πολιτικώς ορθού αν τα περιέγραφα γλαφυρά, θα πω σε γενικές γραμμές ότι θίχτηκαν τα παρακάτω:
    α) το οικονομικό πρόβλημα της Ευρώπης ιδωμένο από μια άλλη σκοπιά, αυτής του φοιτητή, εργαζόμενου πατέρα και εργαζόμενης μητέρας (καλά τώρα καταλάβετε ποιος είναι ποιος)
    β) το θέμα της αντισύλληψης και των αμβλώσεων
    γ) το θέμα της απεργίας και μη πληρωμής συναδέλφων τους σε τηλεοπτικό κανάλι (ναι την ψώνισαν και την "είδαν" συνάδελφοι)
    δ) το θέμα ηλικίας ποικιλοτρόπως - δεν χρειάζεται να επεκταθώ γιατί θα θιγούν πρόσωπα και καταστάσεις εδώ
    ε) το θέμα διατροφής κατοικίδιων και πως κάποιος θα έκανε παχύτερο το σκυλί του κι από τον ίδιο
    στ) το θέμα της ελεύθερης διακίνησης γενικώς (επίσης απαγορευμένες περαιτέρω διευκρινήσεις)
    ζ) το θέμα αν τα γλυκά θα έπρεπε να καταναλωθούν πριν τα αλμυρά
    η) το αν θα πρέπει ο φετινός εορταστικός στολισμός να είναι λιτός κι απέριττος ή το αντίθετο σε πείσμα της λιτότητας
    θ) τέλος αν οι υποχωρήσεις που πρέπει να κάνουμε σε οικογένεια, δεσμό, φίλο ή απλό γνωστό θα πρέπει να έχουν ένα όριο ή αν δεν πρέπει να γίνονται καθόλου
  4. Ακούστηκαν πολλά ανατριχιαστικά ακόμη αλλά πραγματικά δεν θα ήθελα να εκθέσω τους προσκεκλημένους και τον οικοδεσπότη περισσότερο, άσε που δεν θα πατήσει κι άνθρωπος αν πω κι άλλα.
Σας αφήνω κάπου εδώ κι αύριο περιμένουμε κάποιον Άσωτο τύπο να του σφάξουμε τον μόσχο τον σιτευτό (όχι αυτό είναι από αλλού), να ακούσουμε τις μουσικές του ήθελα να πω. Φιλιά σε όλους και κρατάτε γερά παιδιά.
Υ.Γ.: οι υποθέσεις είπαμε δεκτές κι ο νικητής κάτι θα βρω να κερδίσει

26/11/11

17... στιγμές

Είμαστε σε μια φελούκα στο Νείλο φορώντας τις παραδοσιακές μπλε κελεμπίες των ντόπιων, το αεράκι του δειλινού σπάει επιτέλους την αφόρητη ζέστη της μέρας και τα νερά του ποταμού σκοτεινιάζουν λεπτό με το λεπτό. Με κοιτάς και τα μάτια σου αστράφτουν σαν την πρώτη φορά που ειδωθήκαμε, αυτό το ανάμικτο συναίσθημα πόθου και αναζήτησης της δικής μου ανταπόκρισης στο κάλεσμά σου. Μου φωνάζεις "κοίτα" κι είναι σα να διαβάζεις το ερωτικότερο ποίημα που γράφτηκε ποτέ. Μου δείχνεις τον θεό ήλιο που σβήνει στο θεό ποταμό και το ανεπαίσθητο άγγιγμά σου με κάνει να ανατριχιάζω λες και δέχομαι κι εγώ λίγη από τη θεϊκή μύηση της στιγμής. Σκύβεις και με φιλάς τρυφερά και γρήγορα για να μην πέσουμε στην αντίληψη του βαρκάρη, όχι τόσο επειδή σε νοιάζει αλλά περισσότερο για να μείνει εντελώς μεταξύ μας αυτή η ανεπανάληπτη στιγμή.
Όλα τα παραπάνω είδα εκείνο το βροχερό βράδυ που ήμασταν αγκαλιά κουκουλιασμένοι στη μικρή γκαρσονιέρα της νιότης μας και με ρώτησες: "πες μου τη σκέψη μου αυτή τη στιγμή"..., τότε σου είχα πει πολύ λιγότερα.
Σου υπόσχομαι ότι θα επαναληφθεί αυτή η στιγμή όταν θα είμαστε κι οι δυο έτοιμοι για να το ξαναζήσουμε, μικροί είμαστε ακόμη άλλωστε...

15/11/11

Mnemonium tremens

Θα είναι η κατάσταση στην οποία στο μακρινό μέλλον (ευτυχώς σε κάποιες δεκαετίες από τώρα) θα περιέλθουμε μετά την απεξάρτησή μας από το μνημόνιο. Αντιστοίχως του delirium tremens και με παρόμοια αλλά πολλαπλάσια συμπτώματα (τρέμουλο χεριών, ματιών, γλουτών, εκτός των κοινών συμπτωμάτων όπως σύγχυση – αμνησία - εφιάλτες), επιδέχεται φαρμακευτικής αγωγής αλλά πρέπει οι δόσεις να είναι προσεκτικές κι ελεγχόμενες (κυρίως από ειδήμονες του εξωτερικού, οι δικοί μας ειδικοί δεν το κατέχουν το θέμα).
Ναι, υπάρχει και σχετική μπύρα, γερμανική παρακαλώ (τυχαίο; κλπ)
Στην τωρινή κατάσταση (την mnemonium aphasia σε ιατρικούς όρους), έχουμε μάθει πλέον ότι ευρώ κι ενωμένη ευρώπη (γιατί μου χτυπάει ορθογραφικό σφάλμα που το γράφω με μικρό κι όχι κεφαλαίο Ε, ε; αφού παρ’ όλες τις ενέργειες μικρή παραμένει, 1-2 κράτη την αποτελούν κι οι υπόλοιποι από κομπάρσοι έως κατακτημένοι) είναι οι μόνες λύσεις, όσο οδυνηρές θυσίες κι αν πρέπει να κάνουμε για να κρατηθούμε. Εμείς πάλι απίστευτα ενθουσιασμένοι κι αισιόδοξοι με τα καινούργια δεδομένα (τη νέα συγκυβέρνηση ντε που κάνετε τους χαζούς) θα είμαστε πειθήνιοι σε όλα τα μέτρα που θα μας υποβάλουν, θα σταματήσουμε απεργίες κι άλλα αντιδραστικά, και με σηκωμένα μανίκια (ή άλλα ωραία λαϊκά κατά βάση αποφθέγματα τύπου: «θα βάλουμε πλάτη») θα κάνουμε πάλι την Ελλάδα (πάντα με κεφαλαίο αυτό, δε θέλω αντιρρήσεις) υπερήφανη κι από ουραγός θα γίνει μπροστάρης.

Τώρα κάτι χαζά που ακούγονται αριστερά δεξιά (μπορείτε να το πάρετε και σε πολιτική κατεύθυνση αυτό) ότι υπάρχει μια παγκόσμια μεθόδευση για κυβέρνηση σε όσο το δυνατόν περισσότερα κράτη από τραπεζίτες κι άλλους διαπλεκόμενους με μεγάλα lobby / trust / trash etc μη δίνετε σημασία, το κακό μας θέλουν. Επίσης το ότι η κατάρρευση της πίστης του απλού πολίτη προς κάθε πολιτικό σύστημα κι ιδέα είναι κι αυτό σχέδιο μεγαλύτερης συγκάλυψης των προηγουμένων που λέγαμε μην σας περνάει με τίποτα από το μυαλό. Εμπρός στο μοναδικό μελλοντικό μας στόχο παιδιά: την έξοδο στις αγορές… (άμα πιάσω καμιά από αυτές στα χέρια μου θα δει τι θα πάθει).

Στα σοβαρά όμως, λέτε να μπορέσουμε να βγούμε από αυτή την αφασία κάποια στιγμή και να τους πάρει όλους ο γεροδιάλος; Προβλέπεται ένας δύσκολος χειμώνας και μάλλον μια ακόμη δυσκολότερη Άνοιξη αλλά είναι ΚΑΙ στο χέρι μας να την φέρουμε νωρίτερα από την ώρα της την σκορδόπιστη.

9/11/11

Radio (phonika)



Ακούστε στο pb-radio καθημερινά 9 με 10 το βράδυ τον λουστράκο και τις μουσικό-πολιτικό-κοινωνικές του αναλύσεις, σήμερα κι αύριο με γνωστούς και μη εξαιρετέους καλεσμένους από τον ιστολογικό χώρο ενώ μελλοντικά θα παρελάσουν καλεσμένοι από διάφορους άλλους χώρους.

Επίσης μπορείτε να διαβάζετε και την "πατρική" ιστοεφημερίδα Press Block όπου γίνεται μια προσπάθεια άλλης ματιάς στα γεγονότα από ανθρώπους με μεράκι για σκεπτόμενο κοινό.
Όπως και να έχει είναι σημαντικό να γίνονται πράγματα τέτοιες περίεργες εποχές κι ειδικά όσον αφορά στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία πέρα από την εύκολη λύση της προβολής μιας εικονικής πραγματικότητας (τύπου reality - παντού όμως).

Σας φιλώ κι εύχομαι δύναμη και κουράγιο σε όλους, η ανατροπή μπορεί να γίνεται σε πολλά επίπεδα καθημερινά, αλλά στοχεύστε τον θυμό και την οργή σας εκεί που αρμόζει κι όχι στον διπλανό σας, η αλληλεγγύη είναι που θα μας σώσει κι όχι ο διχασμός.

26/10/11

Sahara

Σύμφωνα με τους Βερβέρους (την αποκαλούν κάπως σαν σαχρά) είναι η έκταση με χρώμα σχεδόν ξανθό (καμία σχέση με χρωμοβαφές κι ανέκδοτα αν σας ήρθαν συνειρμικά). Από την άλλη το ευφάνταστο που ακούστηκε στο Σύνταγμα: Αν το κράτος αναλάβει την έρημο Σαχάρα σε λίγα χρόνια θα υπάρχει έλλειψη άμμου δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.
Ελληνικό τοπίο σε λίγα χρόνια
Κουρέματα, χρέη, εξαρτήσεις, αγορές, κι άλλα αόριστα (που στην πραγματικότητα είναι πολύ ορισμένα αλλά δεν θέλουν να ακούγονται με το πραγματικό τους όνομα) πλανώνται καθημερινά πάνω από τα κεφάλια μας και τα όρνια περιμένουν απλά το ξεψύχισμα για να επιδοθούν στο ανελέητο ξεκοκάλισμα του κουφαριού που κάποτε αποκαλούσαμε Ελλάδα. Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση να αλλαχθεί και το όνομα της χώρας μας σύντομα για να βγούμε διαφορετικά στις "αγορές" και να μην τρομάζουμε τους "επενδυτές" με την αφερεγγυότητα που λένε αυτή τη στιγμή ότι έχουμε.
Ας μας πούνε  صحراء = Σαχρά για παράδειγμα, για να συμβαδίζουμε με την εικόνα ερήμωσης που θα συναντάμε και για να γίνουμε ελκυστικοί στα αυτιά των Αράβων επενδυτών. Μπορούν επίσης να μας βάλουν και το σύνθετο الأوروبي الصحراء = Ευρωπαϊκή έρημος (βέβαια προφέρεται κάπως σαν Τελεορούπι αλ σαχρά - όχι και τόσο εύηχο) για να μας ξεχωρίζουν από την άλλη την Αφρικανική και να μην δημιουργήσουμε πρόβλημα τύπου ΠΓΔΜ (αλήθεια τι γίνεται με τους γειτόνους αυτούς;). 
 Όπως και να έχει και πέρα από κάθε πλάκα η πάλαι ποτέ πρόβλεψη ότι θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης είναι η ευοίωνη προοπτική αυτών που μας ετοιμάζουν, το πιθανότερο σενάριο (αν δεν μπορέσουμε να το ανατρέψουμε με κάθε τρόπο) είναι να γίνουμε σκλαβάκια άπω ανατολίτικου τύπου που για μια κούπα ρύζι θα δουλεύουμε για 12ώρα (και εννοείται έρμαια κάθε είδους ορέξεων, αν με καταλαβαίνετε...).
Θα κλείσω όμως με μια ευχή λόγω ημέρας: εύχομαι η εορτάζουσα σήμερα βαφτιστήρα μου (και όσα παιδιά βρίσκονται στην ηλικία της / σπουδάζουν δηλαδή) να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να πετάξουν τα σκουπίδια αυτής της χώρας στην μακρύτερη δυνατή έρημο (ίσως και σε άλλο πλανήτη) για να ησυχάσουμε μια για πάντα (το πολύ πολύ να χαθεί η άμμος όπως λέγαμε και στην αρχή). Σε όλους τους εορτάζοντες ότι καλύτερο με πολύ αγάπη.

12/10/11

Ελπίδα ή Φόβος;


Μάλλον τίποτα από τα δύο, όπως γράφτηκε και στον τάφο του Καζαντζάκη: δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.
Όπως και να το δούμε κάποιοι ζουν με την πρώτη ενώ οι περισσότεροι με τον δεύτερο. Κάποιοι δηλώνουν αγανακτισμένοι, κάποιοι αγανακτούν με τους αγανακτισμένους, κάποιοι απεργούν, κάποιοι άλλοι δουλεύουν και θίγονται από τους απεργούς, το διαίρει και βασίλευε παλιά τακτική, δοκιμασμένη και πιάνει, ειδικά στους δύσκολους καιρούς. Αντί όλοι να πολεμήσουν τον κοινό εχθρό (δεν μπορεί, όσο τυφλός και να είσαι θα πρέπει να έχεις μια ελάχιστη αντίληψη για αυτό) εξακολουθούν πολλοί να κοιτούν τη βολή τους και το προσωπικό συμφέρον. Μόνο όταν αρχίσει να θίγεται αυτό (ο προσωπικός μας μικρόκοσμος δηλαδή) μιας πιάνουν τα διαόλια και γινόμαστε έξαλλοι με όλα κι όλους. Το σίγουρο είναι ότι εκτός της μικρής και γνωστής ελίτ αργά ή γρήγορα δεν θα υπάρχει μη θιγόμενος από όλη αυτή την αρπαγή και δεν ξέρω αν μια φράση τύπου: καλά, αφού δεν έχουν να φάνε ψωμί ας φάνε παντεσπάνι, θα φέρει στα άκρα την κατάσταση, πάντως κάτι θα συμβεί κι όλοι οι κωπηλάτες, τα ζουζούνια και λοιπά έντομα θα πάνε από εκεί που ήρθαν (άλλοι εξωτερικό κι άλλοι πολύ εσωτερικό όμως…).

Μην ελπίζετε και μη φοβάστε λοιπόν, εγρήγορση και δράση απαιτεί η περίπτωση, όπως νομίζει κι όπως επιθυμεί ο καθένας μας, δεν μπορεί κάπου θα βρεθούμε.

3/10/11

Ισορροπίες...


και πως μπορούμε να τις ξαναβρούμε...

Αρχικά παίρνεις μια μεγάλη απόφαση ότι όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου (κρίσεις, επικρίσεις, διακρίσεις, καταχρήσεις... λάθος άλλο είναι το τελευταίο) σε αφορούν μεν αλλά δεν πρόκειται να σε κάνουν να δεις και τα ραδίκια ανάποδα δε.

Κατόπιν βρίσκεις κάποιους συμμάχους / συναγωνιστές που συμμερίζονται όσο και συ την όλη κατάσταση, αλλά μπορούν να συνδράμουν αλληλοκαλώντας ο ένας τον άλλο σπίτι του και προσφέροντας εδέσματα και ιδέες τύπου ρεφενέ (τα εδέσματα ρεφενέ, οι ιδέες και σκέψεις δε γίνεται... ή μήπως κι αυτές; θα δούμε στην πορεία).

Ανακατεύεις αρκετές ημέρες (την τράπουλα που λέγαμε παραπάνω, το φαγητό ή ότι νομίζετε γενικώς) και φτάνεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα αφού δοκιμάσεις πρώτα αν σε ικανοποιούν τα καρυκεύματα.

Τέλος πίνεις ικανοποιημένος γευστικό κρασί / ρακί / ουζάκι ή ότι σου αρέσει με την παρέα / τις μουσικές / το φαγητό / την ζωή που έχεις επιλέξει κάνοντας ένα βήμα μπροστά (προσοχή μην πιείτε παραπάνω και κάνετε ένα βήμα μπρος και δύο πίσω, το έχω δει να συμβαίνει).

Κάπως έτσι περνάμε τελευταία ξορκίζοντας την μαυρίλα που πέφτει πάνω μας από παντού.
 
P.S. Οι μουσικές του λουστράκου (θα σας πω την ιστορία του ονόματος άλλη φορά) καθημερινές 9-10 μ.μ. στο pb radio

23/9/11

Όχι πλέον αγανακτισμένος,

έξαλλος είμαι. Πραγματικά ζούμε ημέρες υπέρτατης ξεφτίλας και ξεπεσμού. Τίποτα δε μένει όρθιο κι όλα αυτά στο βωμό της δήθεν σωτηρίας μας... Που δηλαδή εντάξει, μαζί τα φάγαμε, μαζί τα ήπιαμε, μαζί πηδήξαμε, μαζί φοροδιαφύγαμε, μαζί τρώμε τη σύνταξη της γιαγιάς (που ξαναπήραμε από το ίδρυμα για να έχουμε ένα εισόδημα), μαζί θα χορέψουμε και το χορό του Ζαλόγγου; Δε νομίζω ρε παιδιά, να πέσετε μόνοι σας - αν θέλετε σας σπρώχνουμε κιόλας.


Μου είναι τουλάχιστον αδιανόητο όταν πρέπει να πληρώνουμε για τα πάντα (κάποτε λέγαμε για αστείο τον αέρα που αναπνέουμε αλλά πλέον ισχύει κι αυτό), ότι ακόμη κι ο άνεργος με το πενιχρό επίδομα θα πρέπει να φορολογείται, ότι οι γονείς μας που πάσχισαν τόσα χρόνια κι έχουν δώσει τόσα και τόσα σε αυτό το μην-το-χαρακτηρίσω-γιατί-θα-ξεφύγουμε κράτος και δεν έχουν να πάρουν ούτε τα βασικά (μιλάμε για φαγώσιμα, για φάρμακα ούτε λόγος, με δανεικά τα παίρνουν), κι αυτοί να προσπαθούν να μας πείσουν ότι γίνεται για το καλό μας (μάλλον ούτε τον εαυτό τους δεν πείθουν πλέον). Είναι σαφές ότι ελπίδα δεν υπάρχει για ανάκαμψη, οπότε ας πάμε απευθείας στο αυτονόητο, ας γίνει κάτι δραστικό κι αποφασιστικό, αλλά ποιος έχει τ' αρχίδια να σηκώσει αυτό το βάρος και να ορθώσει ανάστημα στο παγκόσμιο παιχνίδι που παίζεται; Μάλλον από τους υπάρχοντες κανείς, είτε δεν τα βλέπουν (καταλαβαίνετε ποια, μην επαναλαμβάνομαι) λόγο υπερμεγέθους κοιλιάς είτε έχουν ξεχάσει τη χρησιμότητά τους (βέβαια ξέρουν να τα χρησιμοποιούν για να γράφουν τόσα εκατομμύρια Ελλήνων μια χαρά).
Δεν ξέρω αν φοβάμαι το αύριο (για πρώτη φορά ίσως στη ζωή μου μέχρι τώρα), πάντως σίγουρα αυτή η πλήρης αβεβαιότητα για το τι θα φέρει με αποσυντονίζει. Αυτός ο - κυρίως - βουβός θυμός του κόσμου δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξεσπάσει σε ποτάμια οργής και τότε να δούμε πως θα μαζευτεί. Ξυπνήστε και ξυπνήστε τους παίδες, με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας.

Σας φιλώ κι ελπίζω να είστε καλά.

6/9/11

Θα γίνει της ΔΕΘ


Μα τέτοιος πανικός έχει πέσει στους κυβερνητικούς και προσπαθούν να μετατρέψουν τη Θεσσαλονίκη σε Ασφαλειονίκη; Τι όχημα εκτόξευσης νερού, τι μεταμοντέρνα προστατευτικά απώθησης του κόσμου (οι γνωστοί φράχτες που είδαμε και στην Αθήνα), τι απομακρύνσεις των κάδων απορριμάτων, τι αποκλεισμοί χώρων, δε μου λέτε ρε παιδιά: δε μας διώχνεται όλους να αισθάνεστε ασφαλείς και να παίζετε το παιχνιδάκι όπως σας αρέσει; Αν και προτιμώ να φύγετε εσείς - όπως Καντάφι ένα πράγμα - και να πάτε σε κάτι εξωτικό, τύπου Μπουρκίνα Φάσο με την ελπίδα να έχει μείνει κάποια ανθρωποφάγα φυλή κάπου και να σας πετύχει.

Μετά λοιπόν τις μειώσεις, έρχεται κι ο κεφαλικός φόρος, η τρόικα έφυγε για να αφήσει λίγο χώρο - χρόνο για τις υπερφίαλες κι υπεραισιόδοξες εξαγγελίες που θα ακούσουμε και θα επιστρέψει δριμύτερη, είναι πλέον τόσο σαφές πως μόνο το παράδειγμα της Ισλανδίας μας ταιριάζει (αν δεν το ακούσατε εκτός των άλλων θα δικαστεί κανονικά ο πρώην πρωθυπουργός που έφερε τη χώρα του σε αυτό το χάλι) ή αν προτιμάτε μια και μιλάω για μένα - μου ταιριάζει. Αν δεν πληρώσουν οι ένοχοι κι αυτοί που πραγματικά τα φάγανε ότι και να μου λένε μια ζωή αγανακτισμένος θα είμαι.

Ήμουν σίγουρος ότι αυτός ο Σεπτέμβρης θα ήταν καυτός, αλλά πλέον μιλάμε για καύσωνα που καλώς ή κακώς θα κάψει και χλωρά και ξερά...

Σας εύχομαι δύναμη σωματικά και ψυχικά και τόλμη, θα μας χρειαστούν σε μεγάλες δόσεις αυτή την περίοδο, φιλιά σε όλους



20/8/11

Καλοκαιρινές διακοπές...

για λίγο. Οι πολυπόθητες καλοκαιρινές διακοπές ήρθαν και πέρασαν κι ούτε που τις πολυκατάλαβα, θες η διάθεση λίγο πεσμένη, θες οι δυνατότητες ένεκα κρίσης περιορισμένες σε προορισμούς, πολύ θέλει; Η πρώτη βδομάδα πέρασε στο γνωστό Κορινθιακό χωριό που δεν αντιστέκεται καθόλου πλέον στον κατακτητή, συγγνώμη Αθηναίο εποικιστή εννοούσα, οι μεζονέτες έχουν εξαπλωθεί παντού και τα καλοκαιρινά μάραθα και γλυκόριζες έχουν αντικατασταθεί από χιλιάδες τόνους μπετόν. Ευτυχώς οι διαδρομές μου ήταν σύντομες από το σπίτι στη θάλασσα και πίσω - δις ημερησίως παρακαλώ, ξαναθυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια. Τα παιδιά στην παραλία κάθε πρωί έφτιαχναν κι από ένα πυργάκι στην άμμο που συνήθως η απογευματινή πλημμυρίδα τα κατέστρεφε προς μεγάλη τους απογοήτευση. 
Το καλύτερό μου μπάνιο ήταν πάντως την ημέρα που είχε συννεφιά, προς στιγμή απείλησε κι ότι θα βρέξει, με πολύ αέρα και κύμα όπου λίγοι παράτολμοι πήγαμε παραλία κι έτσι καθάρισε μυαλό και σώμα όπως έπρεπε. Είναι από τις στιγμές που θεωρείς ότι πρόκειται για την απόλυτη ξεκούραση κι ηρεμία παρόλη την οργή της φύσης.
Η επιστροφή στην Αθήνα εκτός των γνωστών ενοίκων του πύργου που μου είχαν λείψει, με έφερε σε επαφή με τους φίλους που επίσης παρέμειναν στο άστυ και βραδυνές βολτούλες στην Πλάκα και το κέντρο, κρασάκι και μεζές, τραγούδι, εορτασμό γενεθλίων, μπάρμπεκιου σε βεράντα φίλων, ημερήσιο μπανάκι στο Θυμάρι και μετά ουζάκι με τον ήλιο να δύει στο Σαρωνικό χαρίζοντας χρώματα μοναδικά.
Βέβαια βρήκα και την ευκαιρία να κάνω αρκετές δουλειές που είχαν μείνει πίσω λόγω εργασίας, και κυρίως κηπουρική, αλλαγές θέσεων και γλαστρών, (η Ταμάρ ψάχνει σήμερα το σπιτάκι της που της το μετακόμισα άλλη μια φορά, στο τέλος θα το πάρει στον ώμο και θα μας εγκαταλείψει)
Μια καυτερή πιπεριά για κάθε
κακή σκέψη ή λέξη
και τέλος από βδομάδα και πάλι στα γνωστά, σπίτι δουλειά περίπου, με τη μισθοδοσία χαμηλότερη από Ιούλιο (κι αναδρομικά από 1/1/11) - τυχαίο που άρχισε καλοκαίρι άραγε; - κι ένα Σεπτέμβρη που προβλέπεται καυτός από πολλές απόψεις - τον Τζέφρυ και τον Μπένυ τους μέσα δηλαδή, ποια γιαούρτια, ακρίβυναν κι αυτά, με τα ληγμένα και τα σκουπίδια να τους πάρουν κατόπι - εδώ οφείλω και μια εικονική αφιέρωση στους παραπάνω:
και κλείνοντας την παρένθεση, να διαπιστώσω απλά ότι έχει χαθεί η μπάλα γενικώς κι ελπίζω να βρεθεί κάποια στιγμή γιατί χωρίς αυτή παιχνίδι δε γίνεται.

Μια Μαχάων ρουφά από την ανθισμένη βουκαμβίλια
Όσοι κάνετε διακοπές σας εύχομαι καλό υπόλοιπο κι όσοι επανήλθατε πάρτε βαθιά ανάσα και σκεφτείτε τον δικό σας τρόπο αντίστασης σε όσα σας / μας συμβαίνουν.
Το μπλε που μου λείπει περισσότερο

21/7/11

Μου φτιάχνει η διάθεση σαν ...

Με φιλάς γλυκά όταν βλέπω εφιάλτες και μου χαϊδεύεις τα μαλλιά για να περάσω στο επόμενο όνειρο, 
Μου κρατάς το χέρι όταν έχω άγχος κι ο ιδρώτας μου στεγνώνει μες του χεριού σου τη σιγουριά,
Μου λες όλα καλά θα πάνε ακόμη κι αν δεν το πιστεύεις,
Βλέπουμε παρέα το ηλιοβασίλεμα και τα χρώματα που εισπράττεις είναι ομορφότερα από τα δικά μου,
αρκουδάκια κρεμασμένα για στέγνωμα...
Πορευόμαστε μαζί και δε φοβόμαστε τίποτα,
Κλείνουμε το μάτι στο καλό και έχουμε και τα δύο διάπλατα ανοιχτά στο κακό,
Χορεύουμε μεθυσμένοι από την ευτυχία που συναντηθήκαμε,
Μυρίζουμε το ίδιο τριαντάφυλλο και δεχόμαστε ίδιες δονήσεις
Γευόμαστε από το ίδιο πιάτο μετά από μια μέρα μόχθου,
Καπνίζουμε από το ίδιο τσιγάρο ανταλλάσσοντας έμμεσα φιλιά,
Αγκαλιασμένοι κοιτάμε το δειλινό κι αφουγκράζεται ο ένας τους σφυγμούς καρδιάς του άλλου,
Κλείνουμε με ευκολία ένα κύκλο ζωής και με την ίδια ευκολία περνάμε στον επόμενο...

Υ.Γ.: Περίεργα παιχνίδια παίζει η ζωή, το θέμα είναι πόσο σοβαρά θα τα πάρεις κι αν παίζεις μόνο για τη νίκη... καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους με ανεβασμένη διάθεση ότι κι αν γίνεται

13/7/11

Εποχή Εκπτώσεων

Αθήνα, Ιούλιος 2011
Εποχή κρίσης κι εκπτώσεων (σε πολλά είδη…)
Ο ζεστός Ιούλης μπαίνει δυναμικά με κρίση, μεσοπρόθεσμο (λογικό θα μου πεις, μεσοκαλόκαιρο είναι) και βέβαια εκπτώσεις, όχι ακόμη επίσημες αλλά υφίστανται και δυστυχώς όχι μόνο στα καταναλωτικά αγαθά. Κάποιοι προβαίνουν σε εκπτώσεις αξιών, θεσμών, ιδεών και ιδεολογιών, κάποιοι κατηγορούν πάντα κάποιους «αόρατους» άλλους που είτε απειλώντας τους είτε τάζοντας τους λαγούς με πετραχήλια τους αναγκάζουν να αλλάζουν απόψεις και συνειδήσεις, κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να παρουσιάζονται ως «σωτήρες» προσπαθώντας έτσι να δικαιολογήσουν τις δικές τους εκπτώσεις και πάει λέγοντας.
Το θέμα είναι ότι στις εκπτώσεις το ζητούμενο του πωλητή είναι πάντα το ίδιο: το ξεσκαρτάρισμα του παλιού για την αναμονή του νέου, της ελπίδας που θα φέρει η παρουσία του και την μικρότερη δυνατή χασούρα από το υλικό που θα απομείνει. Όταν όμως δεν πρόκειται για υλικά αγαθά και αφορά στα πιστεύω και τις αξίες ενός ανθρώπου το θέμα της έκπτωσης αναφέρεται απλά στο ξεσκαρτάρισμα χωρίς αναμονή του νέου, αναδεικνύει το πλήρες ηθικό και πνευματικό άδειασμα κι αυτό είναι τραγικό. Γιατί αν θέλεις το νέο απλά πετάς το παλιό και δεν προχωράς σε εκπτώσεις, δεν χάνεις αφήνοντας τις παλιές σου αντιλήψεις κι ιδέες πίσω παρά μόνο ίσως τον χρόνο που «σπατάλησες» υπερασπίζοντάς τες.
 Ο πολύς κόσμος κάνει ακόμη σχέδια διακοπών, μέχρι εκεί που αντέχει η τσέπη του βέβαια, συνήθως σε σπίτια γνωστών και φίλων αν δεν υπάρχει εξοχικό, αλλιώς κυνηγά εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού και προσφορές δίνοντας έτσι και μια παράταση στο τι θα πράξει με την επιστροφή του. Κάποιοι γνωστοί και φίλοι ήδη έχουν πάρει το δρόμο είτε της επαρχίας είτε του εξωτερικού για την αναζήτηση καλύτερης τύχης, που στην μεν πρώτη περίπτωση το βρίσκω θεμιτό να ζωντανέψουν ξανά τόποι που είχαν μαραζώσει αλλά το δεύτερο με στεναχωρεί μια κι αξιόλογοι άνθρωποι αναγκάζονται σε ένα νέο κύμα μετανάστευσης θυμίζοντας παλιές «άγονες» εποχές. Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται για μια ακόμη φορά, με άλλη αφορμή αλλά με ίδιο αποτέλεσμα: το ανθρώπινο και πλουτοπαραγωγικό ξεγύμνωμα / ξεπούλημα της χώρας.
Το ότι αυτό το καλοκαίρι θα εγκυμονούσε άσχημες καταστάσεις για τους περισσότερους από εμάς ήταν βέβαιο, καθώς όμως ασπάζομαι πλήρως το κλισέ «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία» περιμένω πάντα κάτι καλό να βγει τελικά, μετά την ολοκληρωτική καταστροφή η αναγέννηση: της φύσης, των αξιών, των ιδεών, των πάντων. Αυτές οι εκπτώσεις μακάρι να είναι οι τελευταίες.

1/7/11

Ανάλαφρο καλοκαιρινό ποστάκι (ή όταν την ακούς από τα χημικά)

Κάτι τα ληγμένα χημικά που έπεσαν με τους τόνους, κάτι η έκλειψη ηλίου στον Καρκίνο (3ις φτου εις τον κόρφο μας), κάτι οι δυσοίωνες προβλέψεις απ' όλες τις σύγχρονες Κασσάνδρες πολύ θέλει ο άνθρωπος; Πέραν των πιθανών τερατογεννήσεων του μέλλοντος είμαστε στο παρά πέντε να ευγνωμονούμε (μ)πα(τ)σοκτζήδες, τροϊκανούς, δουνουτούδες κι άλλα έξω απ' εδώ (αλήθεια που είναι η Λουκά; ποιο παρακράτος την κρατά μακρυά από τις εξελίξεις;) και να ευχαριστούμε όλους τους προηγούμενους για τα καλά που πρόκειται να μας συμβούν:


Καλό Νο 1: Η ανεργία φτάνοντας στα ύψη δημιουργεί πολλούς νέους τηλεθεατές, η οποία τηλεόραση τελευταία έπνεε τα λοίσθια από πλευράς έλλειψης διαφημίσεων και ρευστού

Καλό Νο 2: Η εργασία θα σημαίνει έμμεση συνεισφορά του εργοδότη προς το κράτος, τουτέστιν αντί να τα δίνει ο εργοδότης απευθείας στο κράτος θα τα δίδει ο εργαζόμενος (όλα όμως) κι έτσι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι

Καλό Νο 3: Οι συναθροίσεις στις πλατείες θα επιβάλλονται δια νόμου ώστε κι οι τουρίστες (κυρίως Απανατολίτικης προέλευσης) να τους φωτογραφίζουν ως αξιοθέατο αλλά και για να προμηθεύονται οι πολίτες την απαραίτητη πλέον δόση τους από χημικά (μια κι ο εθισμός τους σε αυτά είναι δεδομένος)

Καλό Νο 4: Το παρακράτος θα αλλάξει τακτική κι αντί των στιγματισμένων πλέον κουκούλων θα φορά μάσκες με αγαπημένα προσωπεία κυβερνητικών (και όχι μόνο) πολιτικών, ενώ αντί για λοστούς κι άλλα επικίνδυνα πράγματα θα προσφέρει στους ειρηνικά συγκεντρωμένους μικρά μπουκαλάκια αεροστεγώς κεκλεισμένων χημικών της μιας δόσης ώστε να τα χρησιμοποιούν μόνοι τους και να μην χρειάζεται η αστυνομική παρέμβαση για αυτό (δηλαδή μείωση κόστους συγκέντρωσης βρε χαζά)

Καλό Νο 5: Η ΕΥΔΑΠ θα μετονομαστεί σε ΕΧΥΔΑΠ (Εταιρεία Χημικών, Ύδρευσης, Απομόνωσης Πρωτεύουσας) με την πλήρη ιδιωτικοποίησής της και θα προσφέρει στους καταναλωτές της σε υγρή μορφή τα πολύτιμα συστατικά

Καλό Νο 6: Το κίνημα των Αγανακτισμένων θα μετονομαστεί σε κίνημα ΔΘΓΔ (Δε Θυμάμαι Γιατί Διαδηλώνω) μια και λόγω ατμόσφαιρας (μόνιμο χημικό νέφος, τώρα και σε υγρή μορφή, βλ. παραπάνω Καλό Νο5) και του καιρού που θα έχει περάσει από τότε που πρωτοβγήκε στις πλατείες θα έχει χάσει τον αρχικό του στόχο

Καλό Νο 7: Το μέσο όρο προσδόκιμου ζωής θα πέσει εξαιτίας όλων των παραπάνω καλών στα 65 στην καλύτερη, οπότε δεν θα υπάρχει λόγος συντάξεων, σχετικών ταμείων κλπ κι όλες (μα όλες) οι εισφορές θα πηγαίνουν περί τοκογλυφίας - συγγνώμη περί αναστύλωσης Βουλής / βουλευτών και Πλατείας Συντάγματος ήθελα να πω.
αν αντί για μένα βλέπετε ένα δελφίνι δεν είστε κι εσείς καλά
Εύχομαι όλες οι παραπάνω προβλέψεις που μου ήρθαν ως επιφοίτηση (καταλαβαίνετε, την ακούς μετά από σχεδόν 3 χρόνια έκθεσης στα χημικά και τα δακρυγόνα) να μην βγουν αληθινά κι οπωσδήποτε τίποτα να μην μας χαλάσει το καλοκαίρι, γιατί ως γνωστόν ο κόσμος να καίγεται τα περίφημα "μπάνια του λαού" δεν πρέπει να χαλάσουν με τίποτα. Καλές βουτιές παιδιά και ψηλά το κεφάλι

και βέβαια ένα πολύ καλό μήνα σε όλους

29/6/11

Άτιτλο & χρόνια πολλά

Ώρα 10:30 σήμερα αποφράδα αλλά κι εορτάσιμη Τετάρτη, κι εμείς για ένα τσιγάρο / διάλειμμα στον πεζόδρομο παρακολουθούμε ημι-εργαζόμενοι τι συμβαίνει: Διαδηλωτές του ΠΑΜΕ ανεβοκατεβαίνουν Σταδίου - Πανεπιστημίου, Γιαπωνέζοι με τις ψηφιακές τους τρέχουν για να αποθανατίσουν το ενσταντανέ (για αυτούς η διαδήλωση είναι μάλλον το ίδιο σπάνια όπως κι η Ακρόπολη), τραπεζικοί (ιδιωτικών) βγαίνουν ψιλοφοβισμένοι από τα μισοανοιγώμενα μεταλλικά ρολά μπας και τους πετύχει κανένας πελάτης και τους ζητήσει χάρη ή κανένας διαδηλωτής και τους ζητήσει χειρότερα, η ατμόσφαιρα άκρως ηλεκτρισμένη και βαριά από τα χημικά, ο λαιμός κι η μύτη καίνε, το μυαλό επίσης, τα πάντα στον αέρα, δεν ξέρω αν φοβάμαι τα τανκς ή την επόμενη ημέρα γενικότερα, δεν ξέρω αν φταίει ότι επιτέλους ξυπνάει ο κόσμος, μπορεί μαζί με τα ξερά να καίγονται και χλωρά, να την πληρώνουν συνολικά λειτουργοί (βουλευτές, κά) ή θεσμοί (κοινοβουλευτική δημοκρατία) αλλά δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς. Όταν το ποτάμι ξεχειλίζει θα πάρει τα πάντα μαζί του. Οι άτολμοι κι οι δειλοί που λένε και ξελένε όταν απειληθούν ή τους εγγυηθούν κανένα μπαξίσι δεν έχουν θέση, όσοι αντέχουν στα δύσκολα ας βουτήξουν με το κεφάλι σε μακροβούτι θολών νερών κι όπου βγει.

Μπορεί οι πρόγονοι να ασπάζονταν το "παν μέτρον άριστον", αλλά σίγουρα με τίποτα το μέτριο, το μέσον, το μεσοπρόθεσμον... κι αν έχουμε περάσει σαν λαός, κι αν έχουμε επιβιώσει από πραγματικά μεγάλες δυσκολίες, η χρηματική ασφυξία θα μας αφανίσει; μπα, δε νομίζω, αρκεί να αποτινάξουμε κακές συνήθειες του παρελθόντος και να βγούμε με καθαρό πρόσωπο κι ιδέες για να ξεκινήσουμε από την αρχή κάτι που δεν θα μας δοθεί αλλά θα είναι απόλυτα δικό μας. Είναι σαφές ότι μεγάλες προσδοκίες τύπου: Παγκοσμιοποίηση, ενωμένη Ευρώπη, κλπ έχουν αποτύχει παταγωδώς, είναι επίσης σαφές ότι η Κίνα είναι το (αθόρυβο;) αφεντικό της εποχής, δεν ξέρω αν όπως έλεγε η αγαπημένη φίλη: η Ελλάδα θα είναι η απαρχή της διάλυσης της Ευρώπης και του υπάρχοντος συστήματος, αλλά είμαι βέβαιος ότι από εμάς θα ξεκινήσει κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον το καινούργιο, έχουμε και τη δύναμη και το μυαλό κι ελπίζω πλέον και τη διάθεση για αυτό.

Προσμένω τη λιακάδα μετά την προσωρινή μουντίλα και το καθάρισμα της ατμόσφαιρας (και του μυαλού μερικών).
Χρόνια σου πολλά

24/6/11

Όπου κι αν πάω...

η Ελλάδα με κουράζει, αλλά και ξεκουράζει (για να παραφράσω τον ποιητή). Με κουράζει όλη αυτή η τόσο γνωστή ιστορία περί διαφθοράς του ποδοσφαίρου που ξαφνικά κι όλως τυχαίως βγαίνει στον αέρα μόλις κάτι ημέρες πριν την ψήφιση του %$^%@$μνημονίου the sequel (έχω χάσει και τον αριθμό, ούτε ο Κρούγκερ να ήταν - άσε που τον βρίσκω συμπαθέστερο από την Άνγκχελα), με κουράζει που κάποιοι βλέπουν θετικά την αλλαγή του άχρωμου άγευστου κι άοσμου Ευρωμπέου (ναι ξέρω, κάπου υπάρχει ορθογραφικό) με τον επίσης τα ίδια σαπιοκοιλιά σωτήρα που το μόνο που έχει να κάνει είναι να πάρει και τα λεπτά πλέον που πετάμε στα τασάκια. Με έχει κουράσει που κάποιοι είτε δε βλέπουν άλλη λύση από την επερχόμενη είτε βλέπουν σα λύση μια νέα δικτατορία (χμμμ, εδώ θα μου πεις και δεν έχεις άδικο: δηλαδή ζούμε σε δημοκρατία; δεν ξέρω στα σίγουρα ρε παιδιά). Με έχει κουράσει από τη μια ο τυπικός λόγος της πολιτικής κι ο ακόμη τυπικότερος (βλέπε "καυτή πατάτα", "τσουνάμι - οτιδήποτε", "μείωση - πτώση", "ανισότητα" κλπ) των παχυλά αμειβομένων δημοσιογράφων που δήθεν - και με το φόβο ακροαματικότητας - στριμώχνουν τον πολιτικό που έχουν απέναντί τους.
αγαπημένη τριανταφυλλιά, δώρο γενεθλίων πολύ καλών φίλων
Από την άλλη με ξεκουράζει το καλοκαίρι αυτής της χώρας. Η μπυρίτσα όταν γυρίζω από τη δουλειά και την απολαμβάνω με το κορίτσι μου παρέα, με όποια καλή παρέα, αυτός ο διακόπτης που όποτε μπορώ γυρίζω και δεν δίνω σημασία σε δουλειές και λαμόγια που με τριγυρίζουν. Με ξεκουράζουν οι μυρωδιές των λουλουδιών που φουντώνουν στη βεράντα και που με τόση προσμονή με περιμένουν να τα ποτίσω και που χωρίς να το ξέρουν με γεμίζουν με την παρουσία τους. Με ξεκουράζει το όποιο φαγητό παρέα με αγαπημένους (ακόμη κι όχι με τόσο, γιατί μου δίνουν την αφορμή της διαφωνίας και της έκφρασης των αντιθετων απόψεων). Με ξεκουράζει το μπάνιο σε κοντινές παραλίες, όταν ο ήλιος κι η αλμύρα μου μουδιάζουν το κορμί κι η θάλασσα με παίρνει μαζί της, μια κάθαρση χωρίς προηγούμενο, σαν όλα να αδειάζουν όταν την κοιτώ, όταν την αγκαλιάζω, όταν γίνομαι ένα μαζί της.
τριανταφυλλιά αγορασμένη διαδικτυακά
λίλιουμ από το S/M
Γεμάτη αντιθέσεις αυτή η χώρα, από τη μια σου τα δίνει όλα από την άλλη είναι ικανή να στα πάρει και να σε διώξει όσο εύκολα σε προσκαλεί. Για άλλη μια φορά θα πω ότι δεν είμαι διατεθειμένος να την "πουλήσω", να πέσω στην λούμπα της εύκολης ανάθεσης ευθυνών, μπορεί να μην τα φάγαμε παρέα αλλά τόσα χρόνια σας επιστρέψαμε να τα τρώτε με την παρεούλα σας. Καιρός είναι να τα μαζεύετε παιδάκια και να πάτε να παίξετε σε άλλη παραλία. Η δική μου θέλω να είναι καθαρή, με φάτσες που δε φοβούνται να αντικρίσουν τον ήλιο κατάματα, με κορμιά που δε ντρέπονται να ομολογήσουν πως πάχυναν και με μάτια καθαρά που δε χρησιμοποιούν μάσκες και σκούρα γυαλιά για να μην μπορείς να ανιχνεύσεις τις προθέσεις τους.
πορτοκαλί βουκαμβίλια της φίλης που έφυγε νωρίς
Το ότι ακόμη ελπίζω ότι από τη λάσπη βγαίνουν τα διαμάντια δεν θα επιτρέψω σε κανένα να μου το στερήσει ως άποψη, το ότι από πλατείες, παρέες κι ανταλλαγή ιδεών κι απόψεων οπουδήποτε κι αν γίνονται μόνο καλό μπορεί να φέρει επίσης. Συγγνώμη γιατρέ μου, μια χαρά νιώθω, ελπίζω να σας απογοητεύω. Καλό καλοκαίρι να έχουμε ρε παιδιά...

7/6/11

Άλλο ένα τούβλο (πέφτει) από τον τείχο

Οι χαρακτηρισμοί κι οι ταμπέλες πάντα με ενοχλούσαν. Δεν έβρισκα ποτέ ελκυστικό όταν το απόλυτο μιας στάμπας καθήλωνε το οτιδήποτε, (και δε μιλάω βέβαια για προϊόντα κι αντικείμενα αλλά για ιδέες και στάσεις ζωής), έτσι κάποιες φορές παρότι έκανα προσπάθειες ένταξής μου σε οργανώσεις (διαφόρων ειδών, όχι μόνο πολιτικών) γρήγορα απογοητευόμουν κι αποχωρούσα. Παρόμοια όσο επικριτικοί κι αν είναι κάποιοι με το όποιο κίνημα αγανακτισμένων ή οπουδήποτε επαναστατημένων, ειδικά στο ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις ή ιδεολογική τοποθέτηση, εμένα πάλι μου πάει. Επιτέλους βρίσκω ελπιδοφόρο κάτι που ξεκίνησε ως απλή ακομμάτιστη διαμαρτυρία για τη ανυπόφορη κατάσταση που βιώνει ο καθένας ξεχωριστά κι ενώθηκε με άλλους παρόμοια δυσαρεστημένους δημιουργώντας ένα πραγματικά πρωτόγνωρο για τα Ελληνικά δεδομένα κίνημα. Τώρα που το σκέφτομαι αυτή η λέξη (το κίνημα ντε) αρκετά ταλαιπωρήθηκε από δήθεν προοδευτικούς, δήθεν αγωνιστές που υπερασπίζονται το καλό του απλού πολίτη, καιρός είναι να πάρει τη θέση που του αρμόζει. Ξέρουμε όλοι καλά ότι όταν τα μέσα αποφασίσουν να δώσουν ένα τέλος σε αυτό θα βρουν τον τρόπο. Λίγο με την υπερβολική θέαση (που πάντα κουράζει), λίγο με την απαξίωση (τύπου είναι απαξίωση των θεσμών γενικά – λες κι οι θεσμοί είναι οι καρέκλες της Βουλής ή λες κι οι θεσμοί είναι αυτοί που ευθύνονται για την απαξίωση του πολίτη), ίσως αργότερα και με δολιοφθορές (τα γνωστά, μη τα λέμε πάλι, γνωστοί άγνωστοι κλπ παρακρατικά στοιχεία), αν θέλουν μπορούν να αλλάξουν την κοινή γνώμη εναντίον και πάλι. Εγώ ως γνωστόν υπέρμετρα αισιόδοξος (τόσο που κάποιοι φίλοι επαγγελματίες κιόλας με αποκαλούν ημίτρελο στην καλύτερη) αυτή τη φορά πιστεύω ότι δεν θα πέσει στην λούμπα και πάλι ο κόσμος.
τα τείχη χρωματίζονται κι από όνειρα
Όταν βλέπω τον πατέρα μου να χειροκροτεί αυτές τις κινήσεις παίρνω κι εγώ κουράγιο. Όταν μου λέει θα στεκόμουν κι εγώ με τις ώρες στην πλατεία και θα μούντζωνα με το καλό το χέρι (λόγω ημιπληγίας η μια του πλευρά δεν βοηθάει βλέπετε να κάνει αυτά που θα ήθελε) με κάνει να πιστεύω ότι είμαι στη σωστή πλευρά. Κι αυτά από ένα άνθρωπο που έχει αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις και σε πολύ δύσκολες εποχές για τη χώρα: από τον Β’ Παγκόσμιο και την κατοχή ως παιδί κι έφηβος, στον εμφύλιο και τα πέτρινα χρόνια ως νέος, και στην χούντα την καλύτερη εποχή της ωριμότητάς του, έδωσε τα πάντα για τις ιδέες του. Όταν κάποιες από αυτές γκρεμίστηκαν μαζί με τείχη και σύνορα σίγουρα απογοητεύτηκε, όμως γρήγορα διέγνωσε ότι έρχεται το τέλος της ιδεολογίας και των αξιών της εποχής του κι ότι οι ερχόμενες γενιές θα φέρουν κάτι εντελώς καινούργιο. Η αποτυχία είναι γενική και πολύπλευρη, όσο καλή και να είναι στη θεωρία η μια ή η άλλη πλευρά, στην πράξη έχουν αποτύχει παταγωδώς, καιρός να πάμε για άλλα. Αυτό δε σημαίνει λοιπόν απαξίωση θεσμών γενικά και χωρίς αιτία αλλά προσπάθεια εύρεσης άλλου δρόμου, που μπορεί να παίρνει λίπασμα κι ιδέες από υπάρχοντα συστήματα αλλά να τα αναγάγει στην εποχή και τις απαιτήσεις του. Τέλος δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο να έρθει το καινούργιο επιτέλους από την Ελλάδα, στις ιδέες πάντα ήμασταν καλοί, στην πράξη χωλαίναμε τελευταία.

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς και συνεχίστε όπως μπορείτε (κι όπως θέλετε) να αντιστέκεστε στο παράλογο και σε αυτό που δεν σας πάει.