21/4/10

ΟΥΦ

Είναι σίγουρα ευκολότερο σαν λέξη από το Εϊγιαφιατλαγιόκουλ! Άσε που συνήθως νιώθεις μια ανακούφιση όταν το προφέρεις, μια κι ο αέρας που βγαίνει μαζί του δημιουργεί μια παροδική εφορία. Όλο και συχνότερα πάντως το ακούω τελευταία, ΟΥΥΦΦΦ, στη δουλειά, στο δρόμο, στο φαγητό, στο σεξ, στον ύπνο... Σα να γίνεται παγκόσμιο ασυνείδητο, μια "δύναμη" που προκαλείται από την αδυναμία (ή την απελπισία), την αίσθηση ότι πνιγόμαστε και θέλουμε να πάρουμε την τελευταία ανάσα πριν βυθιστούμε εντελώς. Το θέμα είναι: όλο αυτό το ουφ που συσσωρεύεται και ποιος το εκμεταλλεύεται; Γιατί όπως με κάθε δυναμική που δημιουργείται έτσι κι αυτό κάποιον (ή άντε κάποιους) ωφελεί. Θα μου πεις έχεις κάτι πιο εύκολο να λέμε όταν νιώθουμε κάπως; ε ρε παιδιά ας λέμε ΕΥΦ, ή ΑΥΦ, όμως όχι όλοι μαζί ΟΥΦ, του δίνουμε τέτοια αξία που δεν το καταλαβαίνουμε, η στάχτη που προκαλεί δεν καθηλώνει απλά τα αεροπλάνα από το πέταγμά τους, καθηλώνει εμάς τους ίδιους από το να πετάξουμε. Γιατί μπορούμε να πετάξουμε εκτός από μεταφορικά, και κυριολεκτικά: τι δεν μας πάει πια (σε ρούχο, ιδέα, πολιτική, συμπεριφορά, κι ότι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε), κι όταν πετάμε οτιδήποτε από αυτά να βγαίνει στον καθένα μας με διαφορετικό τρόπο, μοναδικότητα πάνω απ' όλα. Σταματήστε να ασχολείστε με αυτό που μας προσφέρουν τα μέσα παντός είδους: Ιουλίες, Αγώνες (ποδοσφαιρικούς ή επαναστατικούς δεν έχει σημασία), κρίσεις, δντ - μλκ τα έχουμε παίξει εντελώς;
Εγώ για παράδειγμα αποφάσισα ότι όταν αισθάνομαι να βγάλω από μέσα μου την όποια ένταση της στιγμής, να το κάνω λέγοντας Εϊγιαφιατλαγιόκουλ, μέχρι να το πω είτε θα έχω ξαλαφρώσει εντελώς είτε θα έχω σκάσει αντίστοιχα προσπαθώντας να το πω, πάντως δε θα συνεισφέρω με το ΟΥΦ μου στην παγκόσμια εκμετάλλευση του κατατρεγμένου πολίτη...

Υ.Γ.: σημαδιακή ημέρα διάλεξαν να μας βάλουν - ακόμα - βαθύτερα το χέρι στην τσέπη, δε νομίζετε; Σας φιλώ γλυκά κι εύχομαι να μην τους αφήσουμε να τους περάσει (έστω εντελώς), ας κάνουμε τις ατασθαλίες μας, ας αγαπήσουμε λίγο περισσότερο (τον εαυτό μας, τους άλλους, την γη μας, τα πάντα), αποκλείεται ποτέ να πούμε ΟΥΦ από την πολύ αγάπη...

14/4/10

ΕΠΑΝ-ΟΔΟΣ

Πάει, πέρασε με το καλό κι αυτό το Πάσχα. Αυτό που μου έμεινε περισσότερο για άλλη μια φορά ήταν οι μυρωδιές (πασχαλιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, γουιστέριες κι ότι μπορείτε να φανταστείτε), παρέα βέβαια με τα κρεατικά που τσίκνιζαν και μπερδεύονταν ανήμερα, πολύ φαγητό, πολύ ποτό, πολύ ύπνο, αλλά και κόψιμο τσιγάρου (κάντε μια ευχή να το κρατήσω), φίλοι και συγγενείς, άλλοι αγαπημένοι κι άλλοι λιγότερο, βόλτες στη θάλασσα, ωραίος καιρός. Αυτό για πέντε ημέρες στο χωριό, μετά πίσω στα γνωστά, 1-2 ημέρες ξεκούρασης ακόμη, με κηπουρική και μεταφυτεύσεις, καλαμωτές διαχωρισμού των τεράτων που κατοικούν στον πύργο κι άλλες ευχάριστες ή όχι και τόσο ευχάριστες εργασίες.
Κατόπιν εργασία (χωρίς καμία διάθεση για αυτή), βολτούλες με φίλους, ξενύχτια κι όμορφες παρέες, θυμηθήκαμε παλιά, είπαμε καινούργια, ήπιαμε κι άλλο (περίπου ενάμιση Βόσπορο πρέπει να έχω πιεί αυτές τις 2 βδομάδες), ελπίδα για αυτά που έρχονται, λίγη αγωνία κι άγχος που παροδικά μου μεταφέρουν οι αγαπημένοι μου (για αυτά που περιμένουν) - αλλά όλα καλά θα πάνε. Τι σπρεντ κι άλλες χαζορολογίες που μας κατακλύζουν, τι ξεχασμένοι τρομοκράτες που θυμόμαστε όταν σφίγγουν οι κώλοι, τι κουτόχορτο που ακόμη νομίζουν ότι τρώμε και ξεχνάμε ή δεν καταλαβαίνουμε, τίποτα απ' όλα αυτά δε με αγγίζουν, όλα μου φαίνονται τόσο αδιάφορα που δεν προλαβαίνουν καν να μπούνε από το ένα αυτί (πόσο μάλλον να βγουν από το άλλο).
Προς στιγμή προσπαθώ να προσαρμοστώ στα διάφορα νέα που συμβαίνουν και λέω να σας αφήσω με ένα έξυπνο mailaki που μου ήρθε στη δουλειά κι αφορά απαντήσεις σε ενοχλητικές τραπεζούδες που μας κυνηγούν για οφειλές...
κάντε κλικ για να το διαβάσετε

Καλό υπόλοιπο μήνα να έχετε όλοι, ρίξτε το έξω και μην αφήνετε να σας πάρουν ότι θεωρείτε κεκτημένο, ειδικά μην αφήνετε να σας πάρουν την ελπίδα, σκοτάδια δεν μας ταιριάζουν εμάς.