31/5/09

Παρατηρώντας

Ανέκαθεν μου άρεσε να παρατηρώ τους άλλους και να προσπαθώ να τους ψυχογραφώ μέσω μικρών καθημερινών πραγμάτων. Κάποιες φορές γίνομαι σαρκαστικός με συγκεκριμένες συνήθειές τους τις οποίες αναπαράγω ή τονίζω προκαλώντας τους άλλοτε τη θυμηδία κι άλλοτε τη δυσφορία. Συνήθως όμως δεν λέω ή δεν κάνω τίποτα κι απλά παρατηρώ. Από τον τρόπο που κάθονται, τον τονισμό ή την επανάληψη κάποιων λέξεων, τις χειρονομίες, τις συνήθειες και τον τρόπο που τρώνε, πίνουν, γελούν, κλαίνε, εκφράζονται.
Ποτέ δεν παρατηρούσα την επιφάνεια: τον τρόπο που ντύνονται, κουρεύονται, χτενίζονται, την εικόνα γενικότερα, κι όποτε γινόταν αυτό ήταν για εκείνη την στιγμή, αν με ρωτούσες μετά από λίγο ούτε που θυμόμουν. Για αυτό δε δίνω ιδιαίτερη σημασία και για την δική μου εικόνα (όποτε το κάνω ακούγονται επιφωνήματα θαυμασμού - ξέρω, μεγάλο ψώνιο).
Χθες βράδυ λοιπόν παραβρέθηκα σε γάμο συναδέλφου, ξέρετε αυτούς τους ανοιχτούς - μεγάλους, με πολλούς καλεσμένους και με γλέντι σε αίθουσα δεξιώσεων... Τι να πρωτοκοιτάξω: τα ντυσίματα των κυριών που ποίκιλαν από Χολυγουντιανές υπερπαραγωγές έως ακραίο κιτς με ανάλογα χτενίσματα (καλά, σίγουρα υπήρχαν και κάποιες κομψές εξαιρέσεις), τους συνοδούς που αισθάνονταν άβολα στα λιτά τους κουστούμια ή τους νεαρότερους σαφώς πιο άνετους με το χαλαρότερο στυλ τους. Η αίθουσα θύμιζε αυτές της υπερατλαντικής ομογένειας, λιτή, κιτρινοπορτοκαλί, με αρχαιοελληνικές παραστάσεις σε υπερμεγέθη τοιχογραφίες. Το φαγητό ήταν καλό, το σέρβις επίσης, το κλιματιστικό που χάλασε κάπου στη μέση όμως έφερε ανατροπές. Πλην του τιμώμενου ζεύγους οι περισσότεροι μετά από έναν το πολύ δύο χορούς κατέβαιναν κάθιδροι. Αλλά η ουσία ήταν ακριβώς αυτή: στις χαρές του ο Έλληνας έστω και για λίγο ξεχνά τα πάντα, η μουσική και το τραγούδι είναι απλά η ευκαιρία για να εκφραστεί, να ξεδώσει, να ξεχωρίσει.
Δεν έχει σημασία αν είναι μέσα στον ρυθμό, αν χάνει τα βήματα, η έκφραση του προσώπου κι η κίνηση του σώματος παίζει ρόλο εδώ. Άλλοτε απόλυτα αφοσιωμένος, σα να μην υπάρχει κανείς γύρω του και χορεύει για πάρτη του, άλλοτε αγκαλιασμένος με τους διπλανούς του κι άλλοτε αντικριστά με το ταίρι του (εδώ πρέπει να πω ότι είδα έναν από τους ωραιότερους μπάλους - κάτι σαν Χιώτικος καρσιλαμάς τελικά - από τον γαμπρό και τον κολλητό του φίλο), εκδήλωναν τη χαρά της ζωής, την ελπίδα για το σήμερα κι ίσως το αύριο, πάντως ζώντας τη στιγμή όπως της αξίζει: μοναδικά. Αφαιρώντας τα σύχρονα στοιχεία μπορούσες να φανταστείς μια αντίστοιχη αρχαιοελληνική σύναξη κι έτσι να δικαιολογήσεις και τις τοιχογραφίες...

Εύχομαι σε όλους ένα πολύ καλό και ξεκούραστο καλοκαίρι, είναι ευκαιρία για όλους να χαλαρώσουμε και να βλέπουμε ακόμη και στα αρνητικότερα πράγματα μια θετική πλευρά, καιρός να φύγει το μαύρο και το γκρι, βάλτε χρώμα παντού.

23/5/09

4 κι άλλα 4

Το 4 είναι ο αγαπημένος μου αριθμός, τώρα που επαναλαμβάνεται (ή διπλασιάζεται αν θέλετε) μου κάνει ακόμη καλύτερα (τι σόι δίδυμος θα ήμουν άλλωστε). Χθες βράδυ που λέτε μετά από μια εξουθενωτική εργασιακά εβδομάδα (ελπίζω να είναι κι η τελευταία τόσο δύσκολη) και μετά από κάτι μπύρες, τηγανόψωμα, μπιρίμπα μετά της κουμπάρας (που έχασε χθες γιατί όπως εκμυστηρεύτηκε το μυαλό της ή ένα μέρος του τέλος πάντων βρισκόταν ακόμη στην Ισπανία), κι ενώ καθόμασταν στην πυργοβεράντα δροσιζόμενοι σκάει και μια τούρτα παγωτό με ένα μεγάλο 4 πάνω της (τι διακριτικά παιδιά, σας το χρωστάω αυτό...). Το έσβησα, την φάγαμε (καλά όχι κι όλη) κι άρχισα να αισθάνομαι ότι το διπλό 4 είναι πλέον γεγονός.

Το πρωινό ξύπνημα ήταν αναμενόμενο, 8 η ώρα εργασιακό τηλέφωνο. Με τα τρία τηλέφωνα (2 κινητά - 1 σταθερό) να χτυπούν εναλλάξ ή ταυτόχρονα περνάει μέχρι στιγμής η μέρα μου, απαντώντας είτε σε ευχές είτε σε συνεργάτες, με ενδιάμεσα διαλείμματα οικιακών εργασιών (κι αυτές πρέπει να γίνουν) και χωρίς κανένα πλάνο για τούτη την ιδιαίτερη ημέρα. Όπως είπε κι η άλλη μου κουμπάρα με τις ευχές που μου έδωσε: κανονικά σε αυτές τις ηλικίες θα πρέπει να τα γιορτάζουμε ξεχωριστά τα γενέθλια γιατί άλλος ένας χρόνος είναι άλλη μια επιτυχία (τώρα καλά ακούγεται αυτό; χμ). Πάντως η διάθεσή μου φτιάχνει, ο καιρός είναι οριστικά καλοκαιρινός και γενικά πιστεύω (μα που τη βρίσκω αυτή την αισιοδοξία πείτε μου κι εμένα) ότι όλα θα πάνε καλύτερα.
Σας φιλώ γλυκά κι ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις ευχές σας

16/5/09

Ευρω - προβολή

Ημέρα Eurovision βοήθειά μας, και τα στοιχήματα, προβλέψεις, παρασκήνια, κουτσομπολιά δίνουν και παίρνουν σε όλα τα επίπεδα και ΜΜΕ άνευ εξαιρέσεως. Θα νικήσει ο Σάκης, το βιολί, ο σερ, η ξινή, η ξέκολη, ποιός; Όπως και να έχει έδωσε μια αφορμή για να ασχοληθούμε (ειδικά εμείς εδώ) με κάτι άλλο εκτός σκανδάλων, κρίσης κι εκλογολογίας. Αν κι αυτό το τελευταίο θα είναι η επόμενη ασχολία μας για τις επόμενες εβδομάδες μέχρι τις ευρωεκλογές. Πολύ Ευρώπη βρε παιδί μου ένα πράγμα αυτό τον καιρό.Εγώ πάλι στον πρώτο ημιτελικό τηγάνιζα ψαράκια κι ήπια τον Βόσπορο (την ευρωπαϊκή του πλευρά πάντα) μετά του φίλου από το χωριό, στον δεύτερο παίζαμε μπιρίμπα και δεν έβλεπα την ώρα να πάω για ύπνο, και τον τελικό θα τον δούμε σε φίλη (σαφώς πιο ξεκούραστα για μένα). Ξεκούραση είναι κι η λέξη που μου λείπει περισσότερο απ' όλες αυτό τον καιρό, μαζί με τη θάλασσα είναι τα μόνα πράγματα που θέλω πολύ (η νίκη του Sakis δεν μου είναι και τόσο απαραίτητη).
Ώρα να περιηγηθώ λίγο και στα δικά σας, γιατί με τόση δουλειά σας έχασα τελευταία (και μου λείψατε βεβαίως), άντε και με τη νίκη αδέλφια (γενικώς κι ειδικότερα εκεί που το επιθυμεί ο καθένας σας), να περάσετε πολλές όμορφες Ανοιξιάτικες βραδιές και μη στεναχωριέστε για τίποτα.

3/5/09

Μαγιάτικα

Αυτή η πρωτομαγιά ήταν κάπως διαφορετική. Εντός των τειχών αλλά σε πολύ όμορφο κήπο φιλικού ζευγαριού μετά καλής παρέας. Η συνεισφορά μας στο τσιμπουσάκι ήταν ένα παστίτσιο που ετοιμάστηκε το ίδιο πρωί και βέβαια η Ταμάρ. Που σαν ειδήμων βαθμολογούσε τα μαγειρεμένα (και όχι μόνο).
Βέβαια το νου της τον είχε στην επιθεώρηση του χώρου, στο κυνήγι γατών, στην επικοινωνία με άλλα σκυλιά της γειτονιάς, αλλά κάθε τόσο έκανε επίσκεψη και στο τραπέζι μήπως και έπαιρνε κάτι (που τα πάντα δοκίμασε απ' ότι καταλαβαίνετε).
Πάντως της βγήκε το ένστικτο και προς μεγάλη έκπληξη έθαβε πολλές μπουκιές σε διάφορα μέρη του κήπου - προφανώς για την περίοδο των ισχνών αγελάδων /κάποιος της έχει μιλήσει για την οικονομική κρίση, δεν εξηγείται - γιατί η Ταμάρ και να μην χλαπακιάζει άνευ μασήματος ότι της δίδεται στο στόμα είναι γενικά ανήκουστο.
εδώ για του λόγου το αληθές θάβει μπανάνα

Αφού φάγαμε για τα καλά στρώσαμε και το μπιριμποτράπεζο για να χωνέψουμε (το στεφάνι κι τα λουλούδια είχαν έρθει έτοιμα, οπότε δεν χρειάστηκε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία).
Το ότι ηττήθηκα ποσώς με ενδιέφερε, σημασία είχε ο χαβαλές και το τι ακούγεται γύρω από το στρογγυλό τραπέζι. Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει κι ο οικοδεσπότης φτιάχνοντας ατμόσφαιρα φρόντισε να ανάψει ρεσό που διασκόρπισε σε διάφορα σημεία του κήπου μετατρέποντας την εικόνα σε ειδυλλιακή.
ρεσό στις κουφάλες μιας ελιάς

Καμιά δεκαριά ώρες μετά αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Με μια Ταμάρ εξουθενωμένη (2 μέρες τώρα από καναπέ σε κρεβάτι σέρνεται) και μας να μην έχουμε καταλάβει πως πέρασε η ώρα. Όσο όμορφα μπήκε τούτος ο μήνας εύχομαι και να κυλήσει για όλους σας.
Ακούστε, πιστέψτε και κρατήστε ότι νομίζετε κι ότι σας αρέσει. Στείλτε στο πυρ το εξώτερο ότι σας ενοχλεί κι ότι σας μαυρίζει τη διάθεση. Τη ζωή που είτε τη βλέπουμε μικρή είτε μεγάλη πρέπει να την περνάμε όσο μπορούμε καλύτερα.

υ.γ.: Άρχισα ήδη να διώχνω τον χειμώνα μαζεύοντας χαλιά, την άλλη βδομάδα τα ρούχα, καλό σας μήνα