20/4/09

Μετα-Πασχαλινά

Πέρασε κι αυτό το Πάσχα... Σε γνωστούς και μη εξαιρετέους ρυθμούς (νηστεία, φαΐ, ποτό, βόλτες στη θάλασσα, αγαπημένα κι όχι τόσο αγαπημένα πρόσωπα), αλλά χωρίς το ζητούμενο: ξεκούραση (κυρίως μυαλού). Το μόνο που κρατάω είναι η περιφορά του επιταφίου, χιλιάδες κόσμου με όλες τις δυνατές συμπεριφορές και ντυσίματα, μεγάλη βόλτα στα παράλια στενά του χωριού, μυρωδιές από πορτοκαλιές και γλυσίνιες μαζί με το λιβάνι που έκαιγε σε κάποιες αυλές.
Σίγουρα έχω περάσει καλύτερες τέτοιες ημέρες στο χωριό, με καλύτερη παρέα, καλύτερη διάθεση, περισσότερο κέφι για να τις ζήσω όπως μου αρέσουν. Απ' όσο θυμάμαι μόνο τρεις φορές δεν έχω κάνει Πάσχα σε κάποιο χωριό (από τότε που θυμάμαι βέβαια). Την μία και μοναδική την πέρασα στην Αθήνα (αναγκαστικά - πολύ άσχημες μνήμες), την άλλη με φίλους στο Λονδίνο και την τρίτη και καλύτερη στην Αίγυπτο. Σε αυτό το τελευταίο δεν μπορώ με τίποτα να ξεχάσω τις εικόνες, τις μυρωδιές (ευχάριστες και μη), την ψυχική Ανάσταση, την ίδια την λειτουργία (από τις λίγες φορές που βρέθηκα μέσα στο Ναό και για αρκετή ώρα παρακολουθώντας την αναστάσιμη λειτουργία) και μετά τις γεύσεις, τους χορούς, τις βόλτες με φελούκα (όχι όμως και με καμήλα - νιώθω μια ανασφάλεια πάνω τους), επισκέψεις σε αρχαία και νέα, όλα παλιά κι όλα καινούργια... Πόσο μάλλον όταν είσαι σε αρχή σχέσης και νιώθεις την αγάπη παντού γύρω σου, στα μπαχαρικά και τα ιερογλυφικά, στους ναργιλέδες και τα καφενεία, στα παζάρια και τους ναούς.
Είμαι σίγουρος ότι θα επαναληφθεί ένα τέτοιο Πάσχα σύντομα, ίσως εκεί ίσως αλλού, δεν είναι το σημαντικότερο το μέρος που πηγαίνεις αλλά γίνεται τελικά γιατί από τη μνήμη ανασύρονται ευκολότερα οι εικόνες παρά τα συναισθήματα.
Μόνο αγάπη και να είμαστε καλά θα ευχηθώ, τα υπόλοιπα έρχονται...

8/4/09

Απριλιάτικα ψέματα & αλήθειες

Περίεργα πέρασαν αυτές οι μέρες. Με πολύ (και άνευ ουσίας) τρέξιμο, πολλά νεύρα (κάτι μου είπαν για τρίγωνα / τετράγωνα κι άλλα γεωμετρικά σχήματα μεταξύ Κρόνου, Άρη, κι άλλων πλανητών, αλλά δεν πολυκατάλαβα), κι εμένα τελευταία ειδικά να με παίρνει ο ύπνος με απίστευτη ευκολία ή στην καλύτερη να χαζεύω στο υπερπέραν με άδειο το μυαλό (αυτό το τελευταίο δεν είναι και άσχημο). Επίσης όλο κάτι ήθελα να γράψω εδώ, αλλά το ανέβαλα συνεχώς μιας και δεν μου έβγαινε (και καλά έκανες θα μου πεις). Τέλος όλο κι έμπαινα να σας διαβάσω, αλλά έμενα στην προσπάθεια ή στην καλύτερη διάβαζα την πρώτη παράγραφο. Σημάδια κούρασης; περχάψ (σύντμηση του περί χαψίματος). Πέρα από πλάκα βαριέμαι απίστευτα, δεν έχω όρεξη για τίποτα (σχεδόν), και αναλώνομαι σε ωραίες βραδιές μπιρίμπας και άκεφου τηλεζάπιγκ. Είναι κι αυτός ο ντεμί καιρός (ούτε μέσα ούτε έξω) που συμβαδίζει με την ντεμί διάθεση, ακόμη κι η Ταμάρ δεν έχει κέφι για βόλτες τελευταία (λέμε τώρα για να δικαιολογηθούμε που βαριόμαστε τα "αφεντικά", τρομάρα μας). Πάντως σε μια από τις τελευταίες μπιριμποβραδιές μου "έκοψε" από κάτω το χαρτί που μου έλειπε για χιλιάρα και δε μου το έδινε πίσω αν δεν της έδινα πρώτα ένα τσιπς (με αλάτι και ξύδι μάλιστα!!!). Παρακάτω οι αποδείξεις...
Κατά τ' άλλα καλά πάντως. Με τη ζωή να παίζει τα παιχνιδάκια της (σεισμούς, λοιμούς, καταποντισμούς, σκάνδαλα, ΜΜΕ, κι άλλα δεινά), τον κόσμο άλλοτε να εκτιμά σωστά κι άλλοτε να πέφτει στην γνωστή λούμπα που του πλασάρουν, μια μικρή προσπάθεια να μπούμε σε πνεύμα κατάνυξης και θρησκευτικής ευλάβειας μετά νηστείας λόγω ημερών (για να χλαπακιάσουμε τα δέοντα την επόμενη Κυριακή) κι άλλες χαμένες ευκαιρίες και καθημερινούς παραδείσους που περνούν και μας προσπερνούν χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι.
Αν με παίρνει από κάτω; όοοοχι, δεν κάνω τέτοια χατήρια, η Άνοιξη είναι η εποχή μου, θα αρχίσω να βγαίνω, λιπαίνω / ποτίζω / μεταφυτεύω, βάφω και να κάνω ότι συνηθίζω τέτοια εποχή για να αλλάζω διάθεση. Με λίγα λόγια θα αρχίζω να αλλάζω χρώματα, σχήματα, οπτική, ώστε να σπρώξω και τις υπόλοιπες αισθήσεις σε αναγέννηση.
Να περνάτε καλά και θα τα πούμε

Υ.Γ.: μια πολύ καλή Ανάσταση κι ένα ακόμη καλύτερο Πάσχα να έχετε (μη φάτε πολύ, να σας δω όλους στυλάκια πίσω)