7/12/06

Τώρα

Παρότι χθές βράδυ ξενύχτησα με φίλους, πίνοντας, γιορτάζοντας, παρακολουθώντας ένα ομολογουμένως αισθησιακό χορό της κοιλιάς - έκπληξη προς την εορταζόμενη και καταλήγοντας για ποτάκι σε μικρό μπαράκι της γειτονιάς μου αυτοαναλυόμενοι, σήμερα το πρωί δεν ξέρω κι εγώ πως μου ήρθε στη θύμηση αυτή η αποχαιρετηστήρια επιστολή.
Για όσους δεν την έχουν ήδη διαβάσει ας ρίξουν μια ματιά.
Τώρα θα μου πείτε ποια είναι η συσχέτιση μιας όμορφης βραδιάς με την εν λόγω επιστολή; Απλά: αν ζούμε στο τώρα και την κάθε μας στιγμή σαν νά'ναι η τελευταία νομίζω ότι περνάμε καλύτερα.

update: κι επειδή το link σβήστηκε αυτά λέγαμε τότε:
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ έβλεπα να βγαίνεις απ την πόρτα, θα σ αγκάλιαζα και θα σου δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ έβλεπα, θα έλεγα <σ αγαπώ> και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα θελα να σου πω πόσο σ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι αυτό μην περιμένεις άλλο, κάντο σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις <συγνώμη>, <συγχώρεσέ με>, <σε παρακαλώ>, <ευχαριστώ> κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. >

2 σχόλια:

  1. Αυτό το κακό έχουν τα λινκς. Κάποιος αχρείος τα σβύνει κάποια στιγμή και χάνεις και τον νόημα και τα αβγά και τα πασχάλια. Δεν πειράζει όμως. Πάλι μένει όμορφο το νόημα όσων γράφεις. Νά'σαι καλά φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. έχεις δίκιο, και για αυτό θεώρησα ότι έστω μεταχρονολογημένα καλό είναι να συμπεριλάβω την γνωστή τελευταία επιστολή του Μάρκες γιατί μου ταίριαζε με την περίσταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε